Jarenlang, soms zelfs een heel leven, blijven de plaatsen waar bepaalde gebeurtenissen zich hebben afgespeeld in het geheugen gegrift. Mensen die iets traumatisch hebben meegemaakt, kunnen dit trauma soms verwerken en zonder grote gevolgen voor zichzelf verder leven, totdat ze weer geconfronteerd worden met de plaats waar het trauma zich heeft afgespeeld. De confrontatie met de plaats van het trauma haalt soms dat het oude zeer weer boven. In situaties waarin niet alles bovenkomt, blijft de plaats van het trauma toch een moeilijk te betreden gebied. Dan lijkt het alsof de gebeurtenis toch niet goed verwerkt is. De tijd heelt wonden en verwerken heelt wonden, maar de plaats waar de wond geslagen is, veroorzaakt een wond die moeilijk volledig te dichten is. Een voorbeeld hiervan zien we bij mensen die tijdens de Tweede Wereldoorlog een periode in een concentratiekamp hebben doorgebracht. Grote, lang vergeten emoties kunnen bovenkomen als ze weer eens teruggaan naar de plaats waar het kamp is geweest en waar alle gruwelen zich hebben afgespeeld. De ramp komt juist dan weer tot leven.

Associaties
Ook de gewone dingen van het dagelijks leven hebben hun eigen plaats. Het leven begint al met een geboorteplaats. Deze wordt in alle officiële correspondentie vermeld. De plaats waar iemand is opgegroeid, de plaats van de voltrekking van een huwelijk: ze hebben alle een bepaalde waarde in het leven. Sommige mensen willen op een bepaalde plaats begraven worden. We noemen het de laatste rustplaats. Sommige plaatsen geven negatieve associaties. Deze herinneren aan iets wat als onprettig wordt ervaren.

De mens heeft beleving van plaats, en veel behoeften en basisgevoelens zijn daaraan gekoppeld. Ieder mens heeft behoefte aan plaatsen waar veiligheid wordt ervaren. Plaatsen van bescherming, plaatsen met een herinnering aan liefde.

Er móéten zelfs herinneringen aan positieve plaatsen zijn om normaal te kunnen leven. Want positieve plaatsen geven een bepaalde vastigheid in de geest van de mens. De een heeft meer positieve plaatsen dan de ander. Toch moeten ze er zijn, en als ze er niet zijn, moeten ze worden opgezocht. Sommige mensen moeten heel erg hun best doen om plaatsen met positieve herinneringen op te zoeken. Sommige mensen moeten zelf positieve plaatsen creëren, omdat ze niet gemakkelijk gegeven worden. Het moet in zo’n situatie wel gebeuren, want iedereen heeft ze nodig.

Kerkgebouw
De Heere Die ons geschapen heeft, weet ook dat de mens behoefte heeft aan de vastigheid van het beleven van plaats. Hij gaf Adam nadat Hij hem geschapen had het paradijs als plaats om in te wonen. Vóór de zondeval. Na de zondeval is God zo goed dat Hij toch de mens plaatsen geeft. In de Bijbel wordt steeds gesproken over plaatsen van verblijf en wonen. Het land Kanaän wordt de woonplaats voor het volk Israël. Zonder vaste plaats is het volk balling. Van veel gebeurtenissen in de Bijbel wordt de plaats beschreven waar zich iets afspeelde. De Heere weet dat gebeurtenissen verbonden aan een plaats bij de mens diepere ingang vinden. Daarom is ook het kerkgebouw een belangrijke plaats in het godsdienstig leven. We hebben die plaats nodig.

Er zijn belangrijke plaatsen, zowel positief als negatief. Er zijn ook onmisbare plaatsen: een plaats van gebed, een plaats van berouw, een plaats van godsontmoeting, een plaats van zegen. De belangrijkste plaats is niet de plaats van de ramp, maar de plaats van de zegen, ook voor mensen die het zo moeilijk hebben met welke plaats dan ook.