Was de Raad van State voor Porthos gaan liggen, dan was het gevolg dat Nederland de klimaatdoelstellingen voor 2030 niet had gehaald, denkt Janssen. „Dat zou slecht zijn voor de industrie en het ondernemersklimaat in Rotterdam. De kans was dan groot dat de grote bedrijven die het project zouden vormgeven, daar deels of helemaal mee zouden stoppen.” Maar daar is nu geen sprake van en Janssen zegt vooral blij te zijn met het oordeel. „Het is heel verstandig dat de Raad deze proportionele afweging heeft gemaakt.”

Want de Deltalinqs-directeur heeft het standpunt van natuurorganisatie Mobilisation for the Environment (MOB) nooit begrepen. Die organisatie kwam in verweer tegen de vergunningen die voor de bouw van Porthos waren afgegeven, omdat daarbij stikstof vrijkomt. Had zij aan het langste eind getrokken, dan was volgens Janssen een „pyrrusoverwinning” geboekt. De vergroeningswinst die het Porthos-project oplevert, zou dan namelijk ten koste gaan een minimale stikstofwinst.

MOB vindt verder dat de Nederlandse overheid de fossiele bedrijven met de bijbehorende subsidies van ruim 2 miljard euro te veel helpt bij het opruimen van hun rommel. „Dat vind ik een lastige discussie”, bekent Janssen. „Je wil dat iets verandert, en daarvoor hebben we bijvoorbeeld een handtekening gezet onder het Klimaatakkoord van Parijs. Dat de vervuiler betaalt, daar kunnen we ons allemaal in vinden. Maar om versneld te veranderen, dan zal de overheid toch moeten ondersteunen. Als het gaat om regelgeving, maar ook financieel.”

Desondanks blijft het gesprek met natuur- en milieubewegingen volgens Janssen belangrijk, „om constructieve stappen te zetten” voor wat betreft verduurzaming en vergroening. „We hebben elkaar nodig en moeten elkaar scherp blijven houden, al zal dat soms ook best schuren of pijn doen.”