Buijs laakte in een artikel in het universiteitsblad Folia de wokecultuur. Daardoor wordt men volgens hem gedwongen mee te gaan in het diversiteitsbeleid. Dat betekent dat er ruimte moet zijn voor elke identiteit die mensen ook maar kunnen kiezen. Buijs noemt die gedachtendwang een bedreiging van de academische vrijheid. Daarbij stelt hij ook de hyperigheid binnen de genderlobby aan de orde. Zo bestempelde hij het non-binair zijn (dat wil zeggen: een persoon voelt zich noch helemaal man, noch helemaal vrouw) als een „lege hype”.

De opvattingen van Buijs leidden ertoe dat de UvA hem op non-actief stelde, een maatregel die nu door de rechtbank is bevestigd. Daarbij was voor de rechter een belangrijke overweging dat Buijs zich op Twitter „zeer beledigend” over zijn tegenstanders had uitgelaten. Over de ruimte die er in het wetenschappelijk debat moet zijn voor een kritische tegenstem, liet de rechter zich nauwelijks uit. Wel werd gesteld dat Buijs geen tegengeluid duldt.

Dat laatste is ronduit bizar. Buijs zou geen tegengeluid willen. Maar is het niet juist de heersende cultuur die ervoor zorgt dat op de UvA kritische opmerkingen over het diversiteitsbeleid worden gesmoord? De wokecultuur die daar heerst, is bezet met hetzelfde machtsdenken dat Buijs en anderen wordt verweten. Daarin lijkt maar één waarheid te zijn, die van de zogenoemde onderdrukte partij van de lhbti-beweging.

De consequentie is dat mensen die anders denken als paria’s van de samenleving worden gezien. En dat staat niet op zichzelf. Sprekend voorbeeld is dat de NOS recent publiek spijt betuigde dat Buijs was uitgenodigd voor een uitzending over geweld tegen lhbti’ers; nota bene het thema waarnaar hij wetenschappelijk onderzoek doet. Het is veelzeggend als een omroep die zegt neutraal te willen zijn, mensen met een tegendraadse opvatting buiten de discussie plaatst.

Voor degenen die vasthouden aan een Bijbelse visie op seksualiteit en samenlevingsvormen is de zaak-Buijs een belangrijk signaal. Zij dreigen buiten de discussie te worden geplaatst; net als Buijs, die zich overigens links noemt en zelf homoseksueel is. Woke wil niet weten van de waarheid die de Bijbel ons leert.

Woke vraagt wakkere christenen die de moed hebben zich te keren tegen het drijven van de genderlobby. Daarbij geldt wel dat het debat waardig moet worden gevoerd. Buijs is verweten zijn tegenstanders te hebben beledigd. Daarvoor moet een christen zich hoeden. De Bijbel leert dat woorden met zout moeten zijn besprengd. En zout is niet zuur.