„Een koning wordt niet behouden door een groot heir; een held wordt niet gered door grote kracht.”

God merkt op de werken van de vrome vorst en op die van de goddeloze vorst. Hij merkt daarop, juist zoals Hij let op het bruisen van de zee, waartegen Hij met Zijn machtswoord spreekt: „Tot hiertoe en niet verder! Hier moeten uw trotse golven stil worden.” Wat heeft toch alle macht, alle menselijke, zichtbare macht, te betekenen, ook al is zij schijnbaar onwederstandelijk? Wij hebben (Psalm 33:16) twee machten voor ons: een koning en een held, of reus, dat is een geweldig veldheer, die niet te weerstaan is. Wij hebben hier alles wat men zo ongeveer samenbrengt om oorlog te voeren: paarden en grote sterkte. De bedoeling van vers 16 en 17 is niet dat de Heere het verkeerd zou achten dat een goed vorst tevoren bij zichzelf zou overleggen of hij met tienduizend man zou kunnen ontmoeten degene die met twintigduizend man tegen hem oprukt, alsof Hij niet zou willen dat een goed vorst en vader van zijn volk voor sterke paarden zorgt en voor alles wat tot de oorlog noodzakelijk is. Dat hebben alle vrome koningen van oudsher gedaan. De psalm echter wil ons leren dat dergelijke macht op zichzelf niet redt, zodat wij dus daarop nimmer ons vertrouwen moeten stellen. Een koning redt, wanneer hij belijdt: „Ik vestig mijn vertrouwen op God!” Zo moeten ook wij zien op de levende God en op Zijn genade.

H.F. Kohlbrugge, predikant te Elberfeld

(”Van oorlog en vrede, 1940)

De meditaties zoals die sinds 14 april verschenen, waren niet van de Engelse predikant John Owen, maar van dr. H.F. Kohlbrugge (1803-1875), predikant te Elberfeld. Ze verschenen eerder in de bundel ”Van oorlog en vrede”, met tien preken uit de jaren 1859 en 1870/1871.