Wat is er een onrecht in deze wereld. Ja, wat is onrecht? Vraag het een kind dat wordt buitengesloten door zijn klasgenoten. En dat misschien alleen maar omdat zijn ouders geen dure merkkleding kunnen betalen. Wat is onrecht? Vraag het een werknemer die door de directie wordt gepasseerd voor een hogere functie. En dat misschien alleen maar omdat hij geen onterechte extra uren wil doorberekenen aan zijn cliënten. Wat is onrecht? Vraag het iemand van Micha Nederland. Of iemand die zich zorgen maakt over het klimaat. Wat is onrecht? Vraag het boeren of vissers voor wie de toekomst steeds onzekerder wordt. Vraag het de gedupeerden in de toeslagenaffaire. Of vraag het aan…

Wat is er een onrecht in deze wereld. Om het nog maar niet te hebben over de miljoenen Chinezen die dagelijks worden uitgebuit in de fabrieken. Of over de Wallen in Amsterdam, waar jonge vrouwen dag in dag uit worden misbruikt. Of over christenen in Noord-Korea.

Het onrecht houdt helaas geen halt voor de kerkdeur. Wat kunnen valse beschuldigingen, onterechte kritiek, onderlinge verdachtmakingen en een misplaatst wantrouwen harten verzuren en levens ruïneren.

Wat moet je met al dat onrecht in deze wereld? Een lifecoach of psycholoog zal zeggen: Geef in elk geval ruimte aan je emoties en leer opkomen voor jezelf. Een historicus zal zeggen: Het is nooit anders geweest. Een activist zal zeggen: Ga de barricades op. Kom naar Den Haag. Lijm je vast aan het asfalt van de A12. Teken allerlei petities. Een politicus zal zeggen: Stem op mij en de wereld zal vanaf nu elke dag een beetje beter worden. Was het maar zo simpel.

Natuurlijk, het is nodig om niet lijdelijk toe te zien bij allerlei vormen van onrecht. Het is van belang zelf inzet te tonen om zo misstanden aan te pakken. Binnen de eigen mogelijkheden en verantwoordelijkheden zoeken om onrecht een halt toe te roepen.

Dat is ook de roeping van elke christen. Het is niet verwonderlijk dat vaak wordt verwezen naar wat Dietrich Bonhoeffer in 1944 schreef: „Het christen-zijn bestaat uit bidden, het goede doen onder de mensen en wachten op Gods tijd.” Een christen is daarbij zelf geroepen om geen onrecht met onrecht te beantwoorden, maar het kwade te overwinnen door het goede te doen.

Maar alle campagnes, comités en conferenties ten spijt: alleen Gods Woord geeft werkelijk houvast in een wereld vol onrecht. Genesis 3 biedt immers de enige juiste verklaring voor al het onrecht in deze wereld. Waarom God volgens Genesis 6 tot Zijn droefheid moest vaststellen dat de boosheid van ons mensen groot is. En dat terwijl God Zelf een God van recht is. Als géén Ander haat hij het onrecht. Laat Hij alles dan maar op zijn beloop?

Welnee. Hij heeft Zijn eigen Zoon gezonden. Wat heeft Hij een onrecht moeten (en willen) verdragen tijdens het schijnproces tegen Hem. De Fransmannen Augustin en Joseph Lémann wijzen in een boek (1876) op meer dan tweehonderd overtredingen van de regels van de Joodse raad tijdens het proces tegen Jezus: zo waren nachtelijke zittingen niet toegestaan, hoorden de zittingen in de tempel thuis en niet in het huis van de hogepriester en mocht de straf niet gelijk op de dag van de zitting worden uitgevoerd.

Maar van deze Jezus kan de profeet Jesaja al zeggen: „Hij is de Rechtvaardige, die velen rechtvaardig zal maken, want Hij zal hun ongerechtigheden dragen.”

En die het van dit genadewonder moeten hebben, worden in een wereld waarin het onrecht alleen maar zal toenemen naarmate Christus’ wederkomst dichterbij komt, door Hemzelf vertroost in Lukas 18: „Ik zeg u, dat God hun haastelijk recht doen zal.” We hoeven niet het recht in eigen hand te nemen. God zet op Zijn tijd alles recht. En dat voor eeuwig. En tot die tijd? „Tot God wilt u begeven, Zijn heilzaam woord neemt aan, als vrome christen leven, ’t zal hier haast zijn gedaan.”

De auteur is predikant van de christelijke gereformeerde kerk te ’s-Gravenhage-Scheveningen. Weerwoord gaat in op vragen die in deze tijd op christenen afkomen.