Veel is hier anders: de taal, het aantal brommers (met geregeld een gezin van vier mensen erop) – en het eten natuurlijk. Toch deelt Nederland een geschiedenis met Indonesië. Een pijnlijke geschiedenis, waaraan we niet te veel aandacht geven.

Terwijl ik met mijn collega Paul Doth van het Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap (NBG) in Jakarta ben, lees ik de aanbevelingen van de commissie Versterking kennis geschiedenis voormalig Nederlands-Indië. We hopen van harte dat ze serieus genomen worden. Meer bewustzijn is nodig, uit respect voor alle Indonesiërs en om onszelf als Nederlanders beter te begrijpen.

Muziek

We bezoeken het Lembaga Alkitab Indonesia, het Indonesische Bijbelgenootschap. Dat werd op 9 februari 1954 opgericht om het werk van het Nederlands Bijbelgenootschap voort te zetten.

We maakten donderdag de presentatie mee van de vernieuwde Indonesische Bijbelvertaling. De eerste editie ervan verscheen in 1974.

In een feestelijke viering met veel muziek en dans werd dankbaar teruggekeken op het werk van het Indonesische Bijbelgenootschap. Het was een oecumenische viering, waarin een bisschop voorging.

Na het binnendragen van de eerste exemplaren van de nieuwe Bijbelvertaling kregen vertegenwoordigers van uiteenlopende kerken –van protestanten, rooms-katholieken tot zevendedagsadventisten en pinksterchristenen– er een overhandigd. Ook nam minister Luhut Binsar Panjaitan, de rechterhand van president Joko Widodo, een exemplaar in ontvangst.

Ik vond het indrukkend om mee te maken hoe een nieuwe versie van de Bijbel zo feestelijk onthaald werd. Hoe de Bijbel verbindend werkt tussen uiteenlopende christelijke tradities – en dat in een land waar 90 procent van de bevolking moslim is.

Maar helemaal bijzonder is dat deze Bijbel Nederlandse wortels heeft. De versie uit 1974 was voor een groot deel gebaseerd op het werk van NBG-medewerkers. Hillebrandus Cornelius Klinkert maakte een Maleise vertaling in de 19e eeuw en Werner August Bode begon de herziening hiervan in het Indonesisch. Veel is gelukkig veranderd in de relatie tussen Nederland en Indonesië, en ”Firman Tuhan”, het Woord van God, verbindt ons, zelfs concreet in deze meest gebruikte vertaling.

Vertaalwerk

De komende dagen bezoeken we projecten waarbij de Bijbel in enkele van de vele talen Indonesië wordt vertaald: het Pak Pak Dairi en het Maanyan. Het vertaalwerk wordt volledig door Indonesiërs gedaan, maar het stemt me dankbaar en gelukkig dat het Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap dit steunt.

Stefan van Dijk werkt als manager innovatie en uitgeven bij het Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.