„En Hij kon aldaar geen kracht doen; dan Hij legde weinigen de handen op en genas hen. En Hij verwonderde Zich over hun ongeloof.

Hoe komt het toch, dat u zich over die heuglijke wondergebeurtenis volstrekt niet bekommert, noch enigermate verblijdt? Het is daarom, omdat u geen zicht hebt van uw wezenlijke behoeften aan die geboren Christus. U ziet niet hoe u in Adam, uw stamvader, van God bent afgevallen en daardoor geestelijk dood bent. Evenmin voelt u, dat u door de Heilige Geest, Die Christus verworven heeft, moet worden levend gemaakt.

Daarom is het voor u ook genoeg tot geruststelling van uw geweten, als u alleen de preek hebt bijgewoond, en u verlaat het heiligdom, wellicht nog ongevoeliger dan u hier bent binnengekomen om u vandaar weer geheel over te geven aan de rampzalige werelddienst en haar zondige vermaken. Wat een ellende en treurig bestaan. En hoe onderscheiden van dat volk, dat door genade ootmoedig mag uitroepen: „Zongen Gods engelen niet over het geluk van Zijn uitverkoren volk; prezen die de Heere niet bij Zijn komst in het vlees en is dit nog hun volzalig werk in de hemel? Is de geboren Jezus niet in de wereld gekomen om gevallen zondaren met God te verzoenen en wordt Hij ook aan mij, op dit feest, aangeboden? Och, dat het dan nu ook mijn onschatbaar voorrecht werd, dat ook ik, in vereniging met al Gods kinderen, mocht kunnen zeggen: „Jezus is ook voor mij geboren”.”

Ds. D.A. Detmar,
predikant te Ede

(”Enige eenvoudige Godvruchtige oefeningen”, 1828)