Bij veel reformatorische jongeren staan de puriteinse klassiekers in de kast van hun ouders. Al of niet gelezen.

Een schuurkerk als in de tijd van ds. L. G. C. Ledeboer staat er niet meer. Maar de kerk van de gereformeerde gemeente in Benthuizen die in 1995 gereedkwam, draagt nog altijd een sober karakter.

In de tijd van ds. E. du Marchie van Voorthuysen zat op feestdagen en op bid- en dankdagen de kerk vol, 500 mensen pasten er best in. Ze zaten op kerkbanken, losse stoelen en uitschuifplankjes. Het kerkje van de oud gereformeerde gemeente in Nederland te Leersum is, na 27 vacante jaren, te groot geworden.

Ed Kooijmans uit Barneveld maakte voor de bundel ”Uit Sions zalen” (1991) bij elf gedichten van ds. Ledeboer de melodie.

De invloed van ds. L. G. C. Ledeboer is gewoon verdwenen, en ook van het ledeboeriaanse heimwee is in de kerken niets over. Dr. Henk Florijn, in 1991 gepromoveerd op de plaats, invloed en denkbeelden van ledeboerianen, is er stellig in. „Ds. Ledeboer zag er het nut niet van in om een kerkverband te stichten. Hij was paradoxaal genoeg de uitzondering onder de ledeboerianen.”

Het eerste deel van de ”Verzamelde geschriften van ds. L. G. C. Ledeboer” verscheen in 1977, bij uitgeverij Den Hertog in Houten. Uiteindelijk werden het drie delen, samen ruim 1700 bladzijden. Het was Herman Natzijl die ervoor zorgde. „Je zou dit het levenswerk van Natzijl kunnen noemen”, zegt Anthon Bel, Natzijls opvolger bij Den Hertog.

Van de evangelische gezangen moest hij niets hebben: die werden in de tuin begraven. Maar dat betekent niet dat ds. Ledeboer niets had met het vrije lied. Integendeel.

Ouderling H. T. Visser van de oud gereformeerde gemeente in Nederland te Hardinxveld-Giessendam geeft elke week catechisatie uit het boekje van ds. L. G. C. Ledeboer. „Ds. Ledeboer gaat eerlijk met jonge kinderen om. Dat vind ik belangrijk.”

In het kader van zijn studie cultuur­geschiedenis aan de Universiteit Utrecht schreef Barnevelder Gert-Jan van Panhuis (28), lid van de Gereformeerde Gemeenten, in 2011 een scriptie waarin hij „de rol van preken en geschriften in de totstandkoming van de ledeboeriaanse identiteit” onderzocht.

OMMEN – De afgescheidenen hadden volgens de naar
Amerika geëmigreerde ds.
A. C. van Raalte een opwekking nodig zoals die in 1866 in Holland (Michigan) plaatsvond. De manier om zo’n opwekking te bewerkstelligen, was naar zijn oordeel het bedrijven van zending, maar afgescheidenen deden daar weinig aan.