Waarom is mijn vijand niet beter herkenbaar?
Vroeger, ja. Toen had je nog duidelijke oorlogen in alleen zwart en wit. Zoals de Tweede Wereldoorlog. De goeden tegen de fouten. Je hoefde geen seconde na te denken aan welke kant je wilde staan.
Journalist Jacob Hoekman speurt in de geschiedenis naar antwoorden op weerbarstige vragen bij het nieuws.
Vroeger, ja. Toen had je nog duidelijke oorlogen in alleen zwart en wit. Zoals de Tweede Wereldoorlog. De goeden tegen de fouten. Je hoefde geen seconde na te denken aan welke kant je wilde staan.
Likkebaardend zat ik naar m’n scherm te kijken, deze week. OpenAI, een van de belangrijkste bedrijven op het gebied van kunstmatige intelligentie, is momenteel bezig met het uitrollen van het model Sora. En dat is groot.
Deze rubriek startte twee jaar geleden, en de Russische invasie in Oekraïne was daarvoor een belangrijke reden. Intussen zijn er tal van andere onderwerpen de revue gepasseerd, maar die oorlog is er nog steeds. Na twee jaar tekent zich steeds scherper af dat ook Oekraïne een bevroren conflict dreigt te gaan worden – zoals zo veel conflicten langs de lange grens van Rusland.
Terwijl Ben bezorgd is over de komst van steeds meer asielzoekers in hun dorp, zet zijn vrouw Karen zich als vrijwilliger in om diezelfde asielzoekers een avond ontspanning te bieden. En dat is niet het enige verschil tussen hen. Ben wil zijn vrouw graag actief betrokken zien bij hun kerk, maar Karen kan moeilijk overweg met de patriarchale cultuur die ze daar ervaart. Ben werkt fulltime, maar botst daar steeds vaker over met Karen, die ook graag haar talenten inzet in de maatschappij.
Al sinds eind vorig jaar wilde ik een aflevering van deze rubriek wijden aan wat mijns inziens veel te weinig aandacht heeft gekregen: het einde van de Armeense enclave Nagorno-Karabach, schrijft Jacob Hoekman.
Er was eens een oude Arabier die zijn krachten voelde afnemen. Hij riep zijn drie zoons bij zich. De oudste zoon zou de helft van de erfenis krijgen. De tweede zoon zou een derde ontvangen. En de derde zoon een negende.
Nieuwe details van ooggetuigen lieten afgelopen dagen meer licht schijnen op de gebeurtenissen van 7 oktober in Israël. Het zijn heftige verslagen, vol van bloed, moordzucht en seksuele misdrijven. Strijders van Hamas gingen tekeer op ongekende wijze.
Het lijkt onontkoombaar dat je in de wereld van de goede doelen een wij en een zij hebt. Wij, dat zijn de gevers, en zij zijn de ontvangers.
Even eerlijk. Heeft u de afgelopen weken iemand horen zeggen dat, als Israël de volken in het oude Kanaän had uitgeroeid, er nu geen oorlog met de Palestijnen zou zijn?
„Moge Allah succes schenken aan het dappere Palestijnse verzet.” „We feliciteren vanuit het diepst van ons hart het broederlijke islamitische Palestijnse volk voor hun inspanning om hun heilige grond te bevrijden en we troosten hen met hun eervol gevallen martelaren.”