Het was even schrikken toen ik de ochtend van 24 februari wakker werd. Een kwartier terug was president Vladimir Poetin zijn toespraak begonnen waarin hij aankondigde Oekraïne te willen „denazificeren en demilitariseren.”

Kan iemand zich voorstellen dat de baas van Essent een flink deel van zijn klanten in het openbaar uitmaakt voor stomkoppen? Ik ook niet. Toch is dat precies wat de bestuursvoorzitter van Spanjes voornaamste stroombedrijf vorige week deed.

Denemarken is een fietsland en de ”cykel” (spreek uit: suukel) is daar erg populair. Kopenhagen en Nederlandse steden als Amsterdam en Utrecht wedijveren regelmatig met elkaar wie de beste fietsstad van de wereld is.

Hoe herken je een Duitser op anderhalve meter afstand? Aan z’n mondkapje. Dat klinkt als een grap, maar het ligt dichter bij de realiteit dan dat het humor betreft.

Familieleden en vrienden in het buitenland maken ons er geregeld op attent dat het onrustig is in Jeruzalem. En dat is het ook, al merken we er weinig van. En dat geldt ook voor de meeste andere Jeruzalemmers. In de stad vieren joden Pesach (het feest van de ongezuurde broden) en christenen Pasen. Moslims hebben ramadan.

Je kunt de maatschappij opdelen in allerlei categorieën. In India houden ze bijvoorbeeld de tweedeling aan in kasten en de onaanraakbaren.

In Ethiopië moet je niet gek opkijken als je middenin de nacht gewekt wordt door een zingende priester. Wat hij precies reciteert, kan echter niemand je vertellen.

Coca wordt wereldwijd geassocieerd met cocaïne. De cocaplant is ook een integraal onderdeel van de inheemse cultuur in Zuid-Amerika. Maar, van wie is het woord coca?

„Heb je het al gehoord? Nazarbajev komt langs!” Het gerucht verspreidde zich snel door het district Panfilov van de Kazachse regio Almaty waar ik van 2005 tot 2008 als kind woonde. Straatvegers schilderden de stoepranden wit. Ook de bomen kregen op Sovjetwijze een witte stam. Honderden kinderen oefenden dagenlang het wuiven met geel-blauwe vlaggetjes en met het zingen van het Kazachse volkslied. Want de president moest worden verwelkomd.

In het vroege voorjaar van 2014 kwam ik voor het eerst in Charkiv. In de stad was op dat moment een strijd gaande tussen pro-Russen en pro-Oekraïners. Maar terwijl in Donetsk en Loehansk door Rusland gesteunde gewapende milities de macht grepen, bleef Charkiv Oekraïens. En dat terwijl de stad op slechts 30 kilometer van de Russische grens ligt.