Omdat het vanzelfsprekend moet worden dat vrouwen in grotere deeltijdbanen werken, is een cultuuromslag nodig bij werkgevers, bij de samenleving als geheel en bij vrouwen zelf.

Buitenshuis werkende moeders zijn inmiddels meer regel dan uitzondering. Ook in reformatorische families sleept een groeiend aantal mama’s een steeds groter deel van het gezinsinkomen binnen. „Welk voorbeeld geven we onze jeugd? Wat moet er van hen terechtkomen?”

Kampen is een oase na Jemen, Noord-Irak, Antwerpen. Anne Marie Kattenberg (24) komt er telkens en graag weer terug, in het huis van haar ouders, vlak bij de IJssel. Ze reist er ook telkens weer vandaan, naar achterstandswijken en richting vluchtelingen, want die hebben haar hart. Ze ziet ook heel veel baby’s, want behalve vrijwilliger in het Bijbelhuis in België is Anne Marie verloskundige in Zeeland.

Haar oudste dochtertje noemt haar een „bewust onwerkende moeder.” Anneloes Averesch (34) verricht als dat nodig is hand- en spandiensten op school, maar een betaalde baan in het onderwijs wil ze niet meer. Niet sinds ze zelf kinderen heeft.

Nu kan het, zegt Ingrid van Beynum (36) een paar keer. Nu lukt het haar om voor 80 procent te werken als kinderarts, terwijl ze een man en twee kinderen heeft, zich specialiseert in kindercardiologie, medevoorzitter is van de jeugdvereniging van de kerk en vrijwilligerswerk doet voor de stichting het Huis op de Muur.

Schuin achter het huis van Gerard en Jolien van de Bruinhorst staat de school waar Jolien werkt. Als zij vrij is, brengt Annelie (3) het laatste nieuws. Met gele, lachende laarsjes aan fietst het kind rondjes op het plein achter het huis. „Gerbrand gaat wandelen”, vertelt ze aan haar moeder. Ze maakt rechtsomkeert om te kijken waar de klas van haar broertje precies heen gaat.

Gelijkwaardigheid op de arbeidsmarkt is het laatste bastion dat vrouwen nog op mannen te veroveren hebben, zegt econoom Heleen Mees. Ze moeten daarvoor knokken en geen genoegen nemen met kleine deeltijdbanen. Filosoof Fleur Jurgens: „Wat een waanzin. Vrouwen moeten toch zelf weten of en hoeveel ze participeren?”

Zojuist heeft ze andere kleren aangetrokken. Haar uniform hangt in de kast. Dineke van Vreeswijk is terug van haar werk.

Van dinsdag tot en met zaterdag zijn Bert (37) en Gertine van de Bosch (33) in hun kledingzaak te vinden. Op maandag zijn ze vaak bezig met de inkoop. Minstens drie avonden per week zijn ze nieuwe kleding aan het labelen en nieuwe kleding aan het opruimen. Kortom, de eigenaars van Dingedong uit Uddel hebben het heel druk. Toch weten de vier kinderen hun moeder wel te vinden. Gertine: „Ik denk dat ik haast meer thuis ben dan andere moeders.”

Dat de bijbelse opdracht om te woekeren met de geschonken talenten zeker ook de vrouw geldt, is voor haar glashelder. „Maar als je van God een man mag krijgen, en je huwelijk wordt met kinderen gezegend, dan is de eerste taak van de vrouw de zorg voor het gezin. Daar zou voor mij geen fulltime baan bij passen.”