„Ds. Kersten was afhankelijk en volhardend, zoals eens Kaleb”

De naam G. H. Kersten roept iets op, stelde Bolier vast, „soms positief, soms negatief. Als je bezig bent met een boekje over hem, krijg je bijvoorbeeld ook allerlei brieven: was dit nog wel de leer van de Reformatie?”

De ouderling van de gereformeerde gemeente in Nederland (ggiN) te Elspeet presenteerde in Apeldoorn zijn boekje ”Kersten in kleur” (uitg. De Banier). Doel daarvan is „Kersten wat dichterbij te brengen.”

Donderdag was het precies zeventig jaar geleden dat ds. Kersten overleed. Bolier noemde het „tekenend” dat juist deze week de kerk waar de predikant zo vaak voorging, die aan de Rotterdamse Boezemsingel, „naar de grond wordt gehaald.” Verwijzend naar het commentaar in het Reformatorisch Dagblad: „Het mag dan gaan om het goud en niet om hout en steen, maar toch. Aan de andere kant gáát het ook om het goud – en dat droeg ds. Kersten in een aarden vat.”

Kaleb

Ds. J. A. Weststrate, predikant van de ggiN in Elspeet, merkte in zijn openingswoord op dat ds. Kersten „niet bij iedereen meer zo bekend is. De ouderen in ons midden hebben hem nog meegemaakt. Maar de huidige catechisanten scharen hem bij de oudvaders. Maar hij is een jonge vader. Daarom ben ik blij dat onze jonge broeder Bolier Kersten nu gekleurd heeft voor het nageslacht.”

Naar aanleiding van Numeri 14:24 trok ds. Weststrate parallellen tussen Kaleb, een van de verspieders, en ds. Kersten. „Kaleb was een afhankelijke leider. Maar ook een volhardende leider. Beide was ds. Kersten ook. Waarom? „Omdat een andere geest met hem geweest is en hij volhard heeft Mij na te volgen”, zegt de Bijbel over Kaleb.”

Volharden mocht ds. Kersten eveneens, aldus de predikant. „Zoals Luther: Hier sta ik, ik kan niet anders. Toen ds. Kersten de SGP wilde oprichten, bijvoorbeeld. En bij de oprichting van de Theologische School. Op zeker moment was het erop of eronder, zozeer dat ds. Kersten zei dat als de school er niet zou komen, hij zou overwegen de Gereformeerde Gemeenten te verlaten. De school kwam er. Dat is volharding.”

Bolier: „Ik heb weleens gedacht: Opmerkelijk dat ds. Kersten er zó vaak van langs krijgt. Maar ieder die zijn hoofd boven het maaiveld uitsteekt, krijgt er van langs. Dat is nog zo. In mijn boekje probeer ik een eerlijk beeld van de predikant te schetsen. Natuurlijk maakte hij ook verkeerde keuzes, ds. Kersten was geen heilige. Maar wilt u stenen naar hem gooien? Laat die stenen maar vallen. Verdiep u in wie hij was, lees zijn werken.”

Dogmatiek

Daarvoor pleitte ook ds. A. Schot. De predikant van de gereformeerde gemeente in Nunspeet had zijn lezing opgebouwd met de letters van de naam G. H. Kersten als uitgangspunt. „Bij de G denk ik aan zijn Gereformeerde Dogmatiek. Voor mij is dat nog altijd dé gereformeerde dogmatiek. Laten we, juist in een tijd als de onze, waarin het gevoel zo overheersend wordt, blijven bij zijn dogmatiek. Want de gevolgen blijven anders niet uit.”

De ”H” stond voor ds. Schot voor heilsorde. „Ds. Kersten dacht heilsordelijk. Omdat de Heere hem heilsordelijk had geleerd. Je kunt met zijn preken niet alle kanten uit. In zijn preken functioneert de noodzaak van de wedergeboorte, het begint niet met het geloof. De drie stukken uit de Heidelberger waren voor Kersten ook onomkeerbaar.”

Ds. Kersten was verder onder andere de man van de ”S”, de SGP. „Was Kersten er niet geweest, er was geen SGP.” En van de ”T”: de Theologische School in Rotterdam. „Ten slotte: de ”N”, van nuchterheid. Ds. Kersten was een broodnuchter mens, in mijn beleving. Aan zulke mensen hebben we, in deze tijd van drijven op gevoel, veel behoefte.”

Verbinder

In zijn boek omschrijft Bart Bolier ds. G. H. Kersten onder meer als een verbinder. „Hij zocht niet naar wat scheidt, maar naar wat verbindt.” Zo was de predikant pas 25 toen onder zijn leiding de ledeboerianen en kruisgezinden zich verenigden tot de Gereformeerde Gemeenten. Bolier: „Al zijn er misschien weleens te grote woorden gebruikt om deze vereniging te typeren –het ging om heel kleine kerkelijke stroompjes–, toch is er toen wel wat gebéúrd. En om hier van een prestigeproject te spreken, zoals je wel hoort – ik denk dat je daarmee geen recht doet aan wat ds. Kersten voor ogen stond.”

Ds. Schot ging in zijn lezing eveneens in op de vereniging van 1907, die in zijn ogen een „Godswonder” was. „Wat zouden wij ons veel meer moeten inspannen om bij elkaar te brengen wat bij elkaar hoort. Overigens heeft een avond als deze, met sprekers en aanwezigen uit beide Gereformeerde Gemeenten, iets heel moois.”

Uitgever Wim Kranendonk van De Banier sloot zich daarbij aan: „Ik denk dat er ouderen zijn die zeggen: Dit was 25 jaar geleden nog niet denkbaar geweest.”

„Ds. Kersten was afhankelijk en volhardend, zoals eens Kaleb”

Kerk & religie

RD.nl in uw mailbox?