De mens achter de postkoetsovervaller

„Ondertussen weten we dat er achter het beeld van de postkoetsovervaller heel wat meer schuilt”, aldus de auteurs Gabri van Tussenbroek en Tanja Holzhey in hun boek ”De laatste overval”. In hun verhaal draait het dan ook niet alleen om de gevaarlijke misdadiger uit hun voorgeslacht, maar ook om zijn onverwachte ommekeer. Zaterdag 6 april 1889. Een bandiet met een rode zakdoek voor zijn gezicht dwingt een postkoetskoetsier tot stoppen op de weg tussen het Amerikaanse Pulcifer en Antigo. De man verzet zich hevig en weet te ontkomen. Zaterdag 4 mei 1889. Eenzelfde bandiet laat de postkoets opnieuw stoppen. Dit keer komt hij weg met twee postzakken. „De buit bedroeg niet meer dan 80 dollar.” Meerdere meldingen van overvallen volgen. Die van 26 augustus 1884 verwerft de meeste bekendheid. Het is zowel de bloedigste als de laatste keer dat Reimund Holzhey toeslaat. Dit keer berooft hij zijn slachtoffer niet alleen van geld, maar ook van het leven. Met man en macht jaagt men op Holzhey, al is diens identiteit dan nog onbekend. Dankzij de media is zijn beruchte reputatie inmiddels wijdverspreid. Toch weet Holzhey lange tijd uit handen van de sheriff en zijn kameraden te blijven. Uiteindelijk wordt hij echter met grof geweld opgepakt in het mijnstadje Republic. Zijn arrestatie betekent het einde van zijn overvallerscarrière. ## Geweldsincident Holzhey geeft aan dat hij psychische problemen heeft. De rechtbank gaat daar echter niet in mee en veroordeelt hem tot een levenslange gevangenisstraf en dwangarbeid. Uitzichtloos lijkt zijn straf; wanhopiger wordt zijn geest; bergafwaarts gaat het met zijn mentale gezondheid. Maar Holzheys leven neemt onverwachte wendingen. Juist het moment dat zijn wanhoop escaleert in een geweldsincident in de gevangenis, blijkt het begin van een kentering in zijn leven. Vanwege het incident wordt Holzhey overgeplaatst naar een instelling voor gevangenen met psychische problemen. Daar ondergaat hij een bijzondere verandering. Wat deze verandering precies heeft ingehouden, daar zijn de auteurs niet achtergekomen. Wel is bekend dat hij daardoor in contact kon komen met de hogere klasse van de samenleving. De gevreesde bandiet begint aan een succesvolle terugkeer in de Amerikaanse samenleving. ”De laatste overval” is geen droge biografie. Ondanks het feit dat niet alles bekend is over Holzheys leven, hebben de auteurs met succes de hoofdpersoon tot leven gebracht. Voorvallen uit het leven van Holzhey waarover wat meer bekend is, zijn beeldend beschreven. Vooral de laatste overval slaat in als een bliksemschicht. Verder is het boek eerlijk over details die de auteurs niet hebben kunnen achterhalen. Het ontbreken van informatie is over het algemeen niet storend. De auteurs zijn erin geslaagd om met hun bestaande kennis een goed verhaal op papier te zetten. Foto’s, landkaartjes en stamboomschema’s verduidelijken het verhaal. De lezer krijgt daardoor een beter beeld van de setting waarin de gebeurtenissen zich afspelen en het verhaal komt zo nog meer tot leven. De foto’s maken extra duidelijk dat de gebeurtenissen uit ”De laatste overval” geen fictie zijn. Ook brengen de stambomen structuur aan in de wirwar van namen die in het boek naar voren komen. ## Criminelen Voor de lezer kan de hoeveelheid aan personages voor verwarring zorgen. Niet altijd is even duidelijk waarom een persoon uitgebreid beschreven wordt. Ook staat er sporadisch een minder fraai woord in het boek. Toch is ”De laatste overval” –zeker voor geschiedenisliefhebbers– een aanrader. Het boek geeft een verrassend beeld over de opvattingen over criminelen in de Amerikaanse samenleving in de tweede helft van de 19e eeuw. Boekgegevens De laatste overval, Gabri van Tussenbroek en Tanja Holzhey; uitg. Prometheus; 304 blz.; € 22,50

De mens achter de postkoetsovervaller

Cultuur & boeken

RD.nl in uw mailbox?