Een stijgende ondergrondse mantelpluim is vermoedelijk de oorzaak van de subtiele beweging van het aardoppervlak, stelden de betrokken wetenschappers vorige week in het wetenschappelijke tijdschrift Geophysical Journal International. De Britse Royal Astronomical Society bevestigde deze lezing dinsdag.

Het Eifelgebied is wereldwijd bekend vanwege de ”maren”, meren van vulkanische oorsprong. De kracht van de uitbarstingen die hiervoor duizenden jaren geleden verantwoordelijk waren, moet vergelijkbaar zijn geweest met die van de Pinatubovulkaan in 1991 op het Filippijnse eiland Luzon.

De mantelpluim die de eruptie in de Eifel veroorzaakte, is nog steeds aanwezig en strekt zich uit tot 400 kilometer diep in de aarde. „De meeste wetenschappers gingen ervan uit dat vulkanische activiteit in de Eifel tot het verleden behoorde”, zegt hoofdauteur Corné Kreemer, hoogleraar geodesie van de University of Nevada in Reno (VS). „Maar het lijkt er duidelijk op dat er iets broeit onder het hart van Noordwest-Europa.”

Uit het onderzoek van zijn vakgroep blijkt dat het grondoppervlak in het onderzochte gebied zowel horizontaal als verticaal beweegt. De onderzochte regio omvat niet alleen de Eifel, maar ook Luxemburg, de Oost-Belgische Ardennen en de Nederlandse provincie Limburg.

„Het Eifelgebied is het enige in het onderzoek waar de grondbeweging duidelijk groter is dan verwacht”, zegt Kreemer. „Een stijgende pluim zou de waargenomen patronen en de snelheid van de bodembewegingen kunnen verklaren.”

De studie van Kreemer bevestigt een eerder onderzoek aan magmabewegingen onder de Laacher See in het Eifelgebied. Beide onderzoeken komen tot eenzelfde conclusie: De Eifel is een actief vulkanisch systeem.

Dit betekent niet dat er vandaag of morgen een uitbarsting plaatsheeft in dit gebied, verwachten de Amerikaanse onderzoekers. „Maar we houden het gebied wel in de gaten om mogelijke risico’s in kaart te brengen.”