Vaste tijden

Pas las ik weer eens in ”Een levensregel voor beginners” (uitgeverij Lannoo, €12,99) van filosoof Wil Derkse. In dit boekje beschrijft hij praktische principes voor het dagelijkse leven ontleend aan de oeroude regels van de benedictijnse orde. Een belangrijk principe binnen het kloosterleven is het vaste dagritme, met op gezette tijden gebeden, Bijbellezingen, maaltijden en de overige werkzaamheden. Daar kan iedereen wat van leren, mensen met een druk (gezins)leven, maar ook gepensioneerden of jongeren met een tussenjaar. Onder alle omstandigheden geeft een vaste dagorde rust. Niet wachten tot je zin hebt om ergens aan te beginnen (of om op te staan), maar gewoon starten en uit bed stappen als het er de tijd voor is. Een vast ritme is volgens Derkse trouwens ook een medicijn tegen het gevoel dat de tijd tussen je vingers door glijdt.

Echt beginnen

Weten dat het tijd is om ergens aan te beginnen is heel wat anders dan ook daadwerkelijk in actie komen. Uitstelgedrag is een veel voorkomend menselijk tekort, meent Derkse. De klok zegt dat je aan de slag moet, maar inwendig verzet je je ertegen. Hij noemt als voorbeeld iemand die aan zijn bureau de hele dag druk is met allerlei klusjes zonder echt te beginnen aan de taak die moet worden uitgevoerd. Daar kun je best moe van worden. En gefrustreerd. Deze hardnekkige „kleine verloocheningen” zijn slecht voor je ziel, aldus Derkse. Benedictijns beginnen betekent dat je, zodra het startsignaal is gegeven, meteen in het diepe stapt. Dat is een kwestie van oefenen. Daardoor zal de neiging om te treuzelen en dingen uit te stellen geleidelijk afnemen, houdt Derkse zijn lezers bemoedigend voor.

En ophouden

Beginnen is een kunst, maar dat geldt voor ophouden niet minder. Als je eenmaal ergens midden in zit is het verleidelijk om door te gaan. Hoe herkenbaar ook, volgens Derkse is het geen goed idee. Als je moe bent, heeft dat gevolgen voor de kwaliteit van je werk. Bovendien gaat langer door werken ten koste van de andere zaken die onderdeel zijn van je dagritme: eten, gezinsleven, ontspanning. Derkse wijst nog op een ander risico. Ook al ben je niet meer op je werk of op die vergadering, je kunt er in je hoofd nog lang mee bezig blijven, al dan niet getriggerd door appjes of mailtjes. Probeer dat los te laten. Concentreer je op wat je aan het doen bent. Op je werk ben je aan het werk. Op de fiets zit je op de fiets.