Helaas schrikt de uil regelmatig van de linkse indoctrinatie die hij in deze boeken tegenkomt. En niet alleen hij. Veel leerlingen en studenten op scholen en universiteiten worden geïndoctrineerd door „eenzijdige lesboeken, vooringenomen toetsen, politiek gekleurde examenvragen en partijdige docenten.” Aldus het Renaissance Instituut van het Forum voor Democratie. En dat is een nieuwe schoolstrijd waard. Nota bene.

Inmiddels is er een meldpunt waar misstanden via mail gemeld kunnen worden. En dat levert onrustig gefladder op in het politieke bos. Het idee was in 2006 ook al eens door de VVD gelanceerd, maar toen kraaide er geen haan naar. Dat gebeurde na een artikel in HP/De Tijd waarin 41 schoolboeken aan een kritisch onderzoek waren onderworpen. Struikelblokken waren zinnetjes als: „De VVD vindt: laat de mensen het maar zelf uitzoeken. Wie het zelf niet kan, heeft pech.”

Even los van de discussie over de vraag ”wel of geen meldpunt” is het terdege zinvol om na te denken over de ideologie die schoolboeken voorschotelen. Ook binnen het christelijk of reformatorisch onderwijs. Veelal wordt er om pragmatische redenen gekozen voor een algemene lesmethode. Het is lang niet altijd mogelijk een ‘eigen’ lesmethode te ontwikkelen. Het is dan niet verkeerd om de visie van de auteurs te doorgronden en te toetsen. Welk wereldbeeld wordt er gedoceerd? Waar zijn kritische kanttekeningen bij te plaatsen? Zijn er elementen die ontbreken maar zeker in de rugzak van de leerling moeten komen? Immers: wie zelf geen visie hierop heeft, is domweg de agenda van een ander aan het uitvoeren. En dat mogen we niet laten gebeuren.

Neutraal onderwijs bestaat niet. Iedere school en elke onderwijzer opereert vanuit een eigen grondslag. Dat mag ook. Het bijzonder onderwijs geeft deze ruimte. Dankzij de schoolstrijd. Dat neemt niet weg dat het goed is om ook in een klassengesprek de andersdenkende –of dat nu een persoon, een politieke partij of een stroming is– recht te doen. Ook al verschil je van mening of uitgangspunt. Zou de ander er achter in de klas bij kunnen zitten?

Tot slot. Of alle leerlingen zo dol op hun lesboeken zijn als deze uil? Het kon nog weleens zijn: wat baten meldpunt en mail, zo de uil niet lezen wil?