De laatste hoopt, na de krachten in het politieke centrum gebundeld te hebben, Netanyahu eindelijk te kunnen onttronen. Maar deze laat zich niet zo makkelijk aan de kant zetten. En hij heeft de machtigste bondgenoot die een Israëlisch politicus zich maar kan wensen: de president van de Verenigde Staten, Donald Trump.

Trump was het die vorig jaar de wereld schokte door zijn verkiezingsbelofte in te lossen door de ambassade van de VS te verplaatsen naar Jeruzalem. Daarmee erkende hij Jeruzalem impliciet als de hoofdstad van Israël, tot groot ongenoegen van de Palestijnen en de Arabische wereld. Netanyahu zegevierde en vergrootte zijn aanzien in zijn eigen land als de man die echt dingen voor elkaar weet te krijgen.

Donderdag deed Trump een uitspraak die te vergelijken is met de verplaatsing van de Amerikaanse ambassade van Tel Aviv naar Jeruzalem. Hij zei dat het na 52 jaar tijd wordt om het door Israël in 1967 op Syrië veroverde deel van de Golanhoogte te erkennen als Israëlisch grondgebied. De Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Pompeo is deze dagen in Israël en de verwachting is dat Trump met zijn twitterbericht over de Golan de weg heeft vrijgemaakt voor een officiële verklaring van Pompeo en Netanyahu waarin de Golan door de VS daadwerkelijk wordt erkend als Israëlisch grondgebied.

Dat Israël een deel van de Golanhoogte bezet houdt, is strategisch gezien overigens van groot belang. Terecht stelt de Israëlische regering dat de activiteiten van Iran op het grondgebied van Syrië zeer bedreigend zijn voor de Joodse Staat. Als de Golan niet als een buffer tussen Syrië en Israël lag, stonden Iraanse troepen de facto aan de noordgrens van Israël. Daarbij is juist de Golan een kroonjuweel voor Israël in iedere onderhandeling met Syrië. Dat geef je niet zomaar weg.

Wat Trump nu doet is echter een wel heel doorzichtige manier om zijn vriend Netanyahu te steunen in de verkiezingsstrijd. Gezien de omstreden positie van Netanyahu in eigen land –er lopen diverse onderzoeken naar hem– is dat niet verstandig. Ook richting Palestijnen en Arabieren voedt dit het gevoel dat de VS een partijdige onderhandelingspartner zijn. En dat kan de onrust die er momenteel in zowel de Gazastrook als de Westbank is, zomaar weer verder doen oplaaien.

Rechtse partijen waarschuwen Netanyahu nog voor een ander gevaar. Zij zijn bang dat Trump nu wel heel royaal doet richting Israël, maar dat hij straks met een vredesplan komt om de Palestijnse kwestie op te lossen waarbij Israël veel zal moeten toegeven. Kortom: redenen genoeg voor Trump en Netanyahu om hun vriendschap iets minder openlijk te vieren. Israël kan weten dat uiteindelijk alles een prijs heeft.