Een burgemeester die tegenargumenten wegwuift met het verwijt dat de bezwaarden op zijn stoel gaan zitten -die van de handhaver van de openbare orde-, verspeelt zijn respect. Hij raakt de achting kwijt van bedaarde lieden die bij het instandhouden van de openbare orde vierkant achter het bevoegd gezag staan.

Er leven ook godsdienstige bedenkingen. Slechts een beperkt aantal Nederlanders gelooft nog in de waarde van de Bijbel. De geschiedenis van de zondeval wekt de lachlust van menigeen. Zij leidt gemakkelijk tot spot met God, Die „als Hij echt zo machtig is, dat kwaad toch zeker wel had kunnen voorkomen.” Maar er zijn ook mensen die geloven in gemeenschap met de kerk van alle eeuwen en tijden. Zij houden vast aan de historiciteit van Genesis. Zij begrijpen iets van de schrik en schaamte van Adam en Eva na het overtreden van het goddelijk gebod. God gaf Zelf kleding. Zouden mensen daar dan een loopje mee moeten nemen? Kom nou.

Iemand kan tegenwerpen dat orthodoxe protestanten toch ook niet te hoop lopen tegen naakt in de beeldende kunst. Tegen het weergeven van het onbeklede menselijk lichaam, in musea. Daar valt meer van te zeggen. Pas vanaf de dertiende eeuw hielden christenen zich bezig met het uitbeelden van naakt. Alleen onder het mom van een bepaalde religieuze voorstelling. Dan ging het dus over Adam en Eva, over het laatste oordeel en dergelijke. Pas later emancipeerde vooral vrouwelijk naakt tot een zelfstandig thema. Veel christenen blijven tegen dat laatste bezwaar koesteren.

Het naturisme zegt door gemeenschappelijke naaktheid zelfrespect te willen bevorderen. De beweging beoogt respect voor de medemens en eerbied voor natuur en milieu. Een zestigtal naturistenverenigingen telt tienduizenden leden. Ze beschikken over meer dan honderd naaktstranden. Is dat niet genoeg? Een ander soort mensen, het geklede, weet zich absoluut niet gerespecteerd, maar voelt zich geprovoceerd door een actie als die van naakt fietsen. Waarom willen de fietsers dan toch geen rekening houden met het verzoek van medeburgers om het plan niet uit te voeren? Verdienen zij geen respect?

Zo’n enkel voorval in een uit de kluiten gewassen dorp als Apeldoorn -qua oppervlakte en inwonertal ondertussen in de toptien van de vaderlandse gemeenten- leert dat christenen het in Nederland niet meer voor het zeggen hebben. Ooit was er een tijd dat gereformeerden een dominante positie innamen. Dat is voorbij. Het betekent dat de voor ieder mens normatieve geboden van God niet meer zijn op te leggen aan medeburgers. Het valt niet mee om dat te aanvaarden. Het geeft bij menigeen een gevoel van machteloosheid en wanhoop.

Het zou goed zijn als christenen de geschiedenis van de vervolgde kerk onder de Romeinse keizers weer gingen bestuderen. Niet uit vrees dat zoiets binnenkort in West-Europa ook gaat gebeuren. Maar om te leren hoe christenen zich gedragen onder een heidense overheid en in een samenleving die geen rekening meer houdt met Gods wet. Weten we dat nog wel, met al de -gelukkig- verworven zuilen en verkregen zekerheden?

Echt geloof is niet slechts -hoe waardevol ook- een systeem van dogma’s en uiterlijk gedrag alleen. Maar een diep in het hart gewortelde wijze van leven. Het leert de zonde te verachten en het oog op Christus te slaan. Het leert uitzien naar het ogenblik dat de zonde verdwijnt. Wie wil dat?