Buiten wappert de vlag van het huis in de straffe zeewind. Zout en zand hebben zijn witte uiterlijk vaalgeel gemaakt en zijn randen gerafeld. De tekst ”de Oase” is aan flarden gewaaid. Een vrijwilliger vindt het daarom tijd om een nieuw exemplaar te hijsen. Even later klappert die net zo vrolijk als zijn voorganger aan de mast. Onbeschadigd. En spierwit.
Binnen, in de huiskamer, kijken de acht gasten van de Oase naar wat er buiten gebeurt. Net als de eerste vlag hebben ze averij opgelopen in de storm van het leven. Sommigen kunnen de hectiek van de dagelijkse beslommeringen niet meer aan. Baan, huwelijk, kinderen, (mantel)zorg en vrijwilligerswerk hebben de verhouding inspanning-ontspanning behoorlijk verstoord. Anderen zijn overbelast door ziekte of onverwerkt verlies. Allemaal zijn ze op eigen initiatief of op aanraden van anderen in Ouddorp terechtgekomen.
Het dagelijkse ontbijt van half negen is inmiddels achter de kiezen; nu is het wachten op de koffie van tien uur. De meeste gasten zitten te relaxen op een bank of stoel rond de kachel in de gezellige huiskamer. De een breit, de ander bladert in een tijdschrift. Aan de wand hangt een bordje met de tekst: ”Onrustig is het hart, totdat het rust vindt in U.”

Delegeren

In de keuken is vrijwilligster Trude bezig met het zetten van koffie en het snijden van zelf gebakken cake. De 63-jarige inwoonster van Ouddorp is de gastvrouw van dienst. Ze is om 8.00 uur begonnen en blijft tot 12.00 uur. Vindt ze het niet vervelend om in haar eentje de ‘catering’ te verzorgen? „De bewoners komen hier om tot rust te komen. Ik wil die graag geven. Als dat betekent dat ik moet koffiezetten of stofzuigen of afruimen is dat prima. Vaak helpen er trouwens wel gasten mee, hoor. Maar dat hoeft niet!”
Als ze de koffie even later op tafel zet, schuiven Arie Jaap de Kok en Aart van Wolfswinkel aan. De eerste is vanuit Eleos werkzaam als GGZ-praktijkondersteuner in een Dordtse huisartsenprakijk en verzorgt deze ochtend de workshop ”Agendabeheer”, de tweede is huisarts en daarnaast coördinator van De Oase. Het gesprek komt al gauw op de Bijbelbespreking van afgelopen dinsdag. De pastoraal werker, dominee A. J. de Waard, heeft het thema van de workshop alvast vanuit de Bijbel belicht. Waar Gods Woord dan over agendabeheer spreekt? „Het ging over Mozes en Jethro”, vertelt een van de gasten. „En over de wonderlijke spijziging”, vult een ander aan. „Mozes kon zijn taken niet meer aan en sprak daarover met zijn schoonvader. Die raadde hem aan om bepaalde zaken te delegeren. En bij de wonderlijke spijziging wees de dominee op de lege manden, die alleen door de Heere Jezus konden worden gevuld...”
Even later vertrekt het gezelschap onder leiding van Arie Jaap richting gebouw ”Eb en vloed”. Alleen al van het minuutje wandelen kom je tot rust: je hebt een weids uitzicht over het polderlandschap (als er geen mist zou hangen), je hoort de watervogels, voelt de zeewind die over de dijk duikt, en deprimerende gedachten als het ware weg probeert te waaien. De tuinstoelen op het enorme gazon met de geurende naaldbomen nodigen uit tot een meditatief momentje. Arie Jaap leidt zijn ‘volgelingen’ echter door de deur van Eb en Vloed naar de workshopruimte.

Vraag

Om de bijeenkomst in te leiden gooit de praktijkondersteuner eerst eens een vraag in de groep: „Wat is tijd?” Even blijft het stil. Dan: „Alles tussen geboorte en sterven.” „Dagen, uren, minu-ten.” „Iets om in te vullen: goed of fout.” Op het laatste haakt Arie Jaap in. „Hoe besteed je je tijd? Dat is een goede vraag. Wat zeg je als iemand je vraagt hoe het gaat? ‘Goed, maar druk. Je kent het wel.’ Alsof het goed is dat je je druk bent. Laat je je leiden door je agenda of maak je zelf keuzes? En als je zelf keuzes maakt, hoe komen die dan tot stand? Neem je tijd voor jezelf en voor God of laat je je dagindeling bepalen door anderen of door wat jij denkt dat anderen zullen willen?”
Arie Jaap wijst in dit verband op de schepping, op het begin van de tijd. „Adam werd op de zesde dag geschapen. Zijn eerste dag was dus een rustdag... Wel eens over nagedacht? Op die rustdag kon hij bijkomen van de dag die achter hem lag en nieuwe energie opdoen voor de periode die volgde. Lijkt mij een mooie lijn naar nu, waarin patiënten in mijn praktijk wel eens zeggen: ‘Pauze, wat is dat?’”
Sommige gasten kijken wat moeilijk. „Ik wil graag ’s ochtends stille tijd inplannen, maar dan komen de kinderen alweer naar me toe”, zegt er een. „En als je dat moment later op de dag plant?” reageert Arie Jan. „Als ik een appje of een mailtje binnenkrijg, wil ik wel direct reageren”, zegt een ander. „Waarom?” vraagt Arie Jaap. „Het ding kan ook uit. Als je de hele dag ”pling, pling” hoort, blijft dat ook de hele dag in je achterhoofd zitten.”
Ook Prediker 3 vindt hij in dit opzicht toepasselijk. „Alles heeft zijn bestemde tijd. Rentmeesterschap over je leven hebben, wil ook zeggen dat je je tijd wijs invult. Pas op dat je niet op de Roofbouwweg loopt. Dat is een heerlijke, brede weg, maar hij leidt naar de ondergang. Ik spreek veel patiënten die klagen over pijn in het hoofd, de nek, op de borst. Als je doorvraagt, blijken ze allemaal te druk te zijn. Pas kwam er iemand die zei: ‘Volgens mijn vrouw ben ik overspannen. Kunt u me snel helpen, want vanmiddag heb ik een paar afspraken staan’.”

Kippenhok

Na de workshop is het tijd voor een ontspannende maaltijd. Leen, die het gastheerschap van Trude heeft overgenomen, zet klokslag half een het eten op tafel: witlofsalade, groene sla, gebakken krieltjes en een schnitzel. De gasten hoeven alleen maar aan te schuiven. Erna kan ieder doen wat hij wil; pas om half zes is er weer een gemeenschappelijke activiteit: het avondeten.
De huidige groep, die eind oktober in de Oase verblijft, is hecht, vinden de groepsleden zelf. „We kunnen het goed met elkaar vinden.” Hoewel de enige mannelijke gast met een lach aangeeft „wel wat last te hebben” van de zeven vrouwen om hem heen. „Buiten hebben we een kippenhok, maar binnen lijkt het daar soms ook op.” Even later fietst hij weg voor een heerlijk ontspannend rondje: over de dijk, langs het haventje, richting Noordzeestrand. Luid klapperend zwaait de nieuwe vlag hen uit.

De coördinator

Het is geen psychiatrische instelling en ook geen vakantieoord, vertelt Aart van Wolfswinkel, huisarts en coördinator. Wat de Oase dan wel is? „Een diaconaal gastenhuis voor als het leven om een adempauze vraagt, opgericht door vier landelijke kerken: de Gereformeerde Gemeenten, de Hersteld Hervormde Kerk, de Gereformeerde Gemeenten in Nederland en de Oud Gereformeerde Gemeenten in Nederland.
Mensen uit de gereformeerde gezindte die worstelen met het leven, zijn er welkom om op krachten te komen. Aart: „Als iemand zich aanmeldt, schatten we in of hij bij ons aan het goede adres is. Dat is lang niet altijd zo. Soms is er sprake van crisisgevoeligheid, waarvoor behandeling via de huisarts of GGZ de aangewezen route is. Of er speelt zulke milde problematiek, dat een verblijf in de Oase niet nodig is. Gasten verblijven twee tot zes weken bij ons. Op afstand van thuis kunnen ze profiteren van ons aanbod, dat wordt gekenmerkt door rust, structuur, ontspanning en bezinning. Het gaat vaak om zeer kwetsbare mensen, die een moeilijke periode doormaken. We vinden het waardevol om een stukje met hen op te lopen!”
Aart ziet de Oase als een schakel in een langlopend (hulpverlenings)traject. Ze kenmerkt zich door zorg op maat, persoonlijke aandacht, kleinschaligheid. Uniek is de combinatie van zorg en pastoraat. Tot het kernteam behoren naast Aart de pastoraal werker, de gastbegeleiders en een vrijwilligerscoördinator. De ruim veertig vrijwilligers vormen het grootste deel van het team. „Zonder hen zou de Oase niet kunnen bestaan.”
Er zijn plannen om het gastenhuis in de toekomst uit te breiden „Het streven is om hier in Ouddorp tien tot twaalf gastenkamers te realiseren. In samenspraak met de kerken zet het bestuur zich in voor een toekomstbestendige Oase. Daar is behoefte aan!”

De gast

Hanneke Nederlof (58) uit Capelle aan de IJssel verbleef onlangs zes weken in de Oase. Onverwerkte rouw rond het overlijden van een dochter en kleindochter, de gevolgen van een niertransplantatie en de zorg voor een ziek familielid leidden ertoe dat ze uitgeput raakte. Haar psychiater (en haar man) raadden haar aan om in de Oase een soort time-out te nemen. „Daar heb ik geen moment spijt van”, vertelt Hanneke.
Ze heeft vooral veel gehad aan de workshops en de gesprekken over thema’s als „nee zeggen” en „grenzen aangeven”. „Het is voor mij heel belangrijk om meer rust in mijn leven te krijgen en dan kun je niet altijd met ‘ja’ op alles en iedereen reageren.”
„Echt super” noemt ze de inzet van de vele vrijwilligers. „Heel bijzonder hoe ze zich voor de gasten inzetten. Er was een mevrouw die vanuit Capelle aan de IJssel drie kwartier heen en drie kwartier terugreed, alleen maar om voor ons te koken, voor een keukendienst. En dan heb ik het nog niet eens over de gastvrouwen en -heren, de tuinmannen, de schoonmakers. Ongelooflijk hoeveel liefde je van hen kreeg. Ze waren altijd bereid om te luisteren en zo nodig iets bemoedigends te zeggen.”
Thuis in Capelle moest ze aan de stilte wennen. „Samenwonen met z’n achten is anders dan met een echtgenoot. Onze groep was bovendien heel gezellig; ik heb echt een band met de andere gasten gekregen. De Oase voelde aan het einde van de zes weken echt als een thuis.”

De vrijwilliger

Trude de Gier (63) uit Ouddorp is sinds de oprichting gastvrouw bij de Oase. Ze draait meerdere diensten per week. Ze dekt de tafel, zorgt voor koffie, ruimt de afwasmachine in en uit, stofzuigt, wast en ga zo maar door. Het belangrijkste is echter „er zijn voor de gasten”, vertelt Trude. „Ik heb maar smalle schouders, maar hoeveel mensen er al niet -figuurlijk- op hebben uitgehuild!”
Anderen tot steun zijn, geeft haar veel voldoening. „Vaak betekent dat niet meer dan een luisterend oor bieden of een hand op een schouder leggen. Je moet niet te snel met oplossingen komen; dat heb ik wel geleerd.” Na de laatste dienst van 17.00 tot 22.00 uur is de steun door vrijwilligers even voorbij. Trude: „Gelukkig houdt de Heere 24 uur per dag spreekuur.”
Ze noemt het heel bijzonder om te zien hoe Hij in de Oase werkt. „Hoe moeilijk de wegen van mensen ook zijn, Hij laat hen niet los. Hij geeft de kracht om verder te gaan. Een dominee zei het pas heel mooi: ‘Hij geeft ons kracht om te strijden en genade om te lijden.’ Zo ervaren onze gasten het ook vaak, hoe emotioneel ze soms ook zijn.”

Zorgverzekeraar Pro Life

Het verblijf in de Oase kost ruim 120 euro per dag. De helft ervan komt voor rekening van de gast. Coördinator Aart van Wolfswinkel: „Helaas geven de meeste zorgverzekeraars geen vergoedingen voor ons soort zorg. Pro Life wél. Vanuit de aanvullende verzekering. Ik vind het waardevol dat Pro Life bewust ruimte biedt aan identiteitsgebonden zorg. Daarmee onderstreept zij dat levensbeschouwing ertoe doet binnen de hulpverlening. Mooi dat Pro Life dit meeneemt in haar beleid, waarbij ze gelukkig ook kritisch kijkt naar kwaliteit en professionaliteit.”
Theo Renes, campagnemanager bij Pro Life: „Wij willen ons graag inzetten voor goede, christelijke zorg. De hulp die de Oase aan haar gasten biedt, valt daar wat ons betreft onder. Niet voor niets heeft het gastenhuis vorig jaar het Keurmerk Christelijke Zorg in de wacht gesleept.” Aart: „Een onafhankelijke stichting verleent dat aan goede instellingen die de identiteit van hun zorg op orde hebben. Pro Life heeft bij de oprichting een stimulerende rol gehad.”

De vergoedingen van Pro Life voor een verblijf in een herstellingsoord:

• Mediumpolis
  €50 per dag, max. 14 dagen per kalenderjaar
• Largepolis
  €50 per dag, max. 28 dagen per kalenderjaar
• Extra Largepolis
  €50 per dag, max. 42 dagen per kalenderjaar

Kijk voor meer informatie op www.prolife.nl/vergoedingen

Klik hier voor meer artikelen over Pro Life.