Herbergzaamheid is beslist een christelijke deugd. En de gelijkenis van de barmhartige Samaritaan leert ons dat dit geldt voor iedere medemens in nood. Maar evenzeer is het de opdracht voor de overheid om hier met wijsheid zó vorm aan te geven dat Europa en Nederland er niet door worden ontwricht. Dat is niet alleen een kwestie van aantallen, maar heeft evenzeer te maken met de cultuur die nieuwkomers meebrengen en inbrengen in onze samenleving.

De SGP ziet het ook als een politieke verantwoordelijkheid om de huidige asielinstroom zo veel mogelijk te beperken. Europa moet allereerst proberen te voorkomen dat asielzoekers in bootjes een gevaarlijke overtocht blijven maken. Levens van talloze mannen, vrouwen en kinderen zijn namelijk in het geding. Steeds duidelijker wordt dat smokkelaars genadeloos handel drijven met deze mensenlevens. Oplossingen werken pas wanneer die onomwonden duidelijk maken dat een overtocht geen zin (meer) heeft omdat terugkeer verzekerd is.

De SGP heeft daarom al eerder gevraagd of mensen teruggestuurd kunnen worden naar veilige gebieden. Dat de Europese Commissie hier hoe dan ook niets in ziet, bewijst dat Brussel de kop nog in het zand heeft. Wanneer de veiligheid van asielzoekers gewaarborgd is, dient directe terugkeer zeker benut te worden. Daarom is het goed dat het Nederlandse kabinet wél naar die mogelijkheden zoekt.

Integratieproblemen

Daarbij moeten we overigens niet blindvaren op Turkije. Het is geen prettige gedachte dat we afhankelijk zijn van Turkse grillen. Van nogal wat landen in de regio, denk aan de rijke golfstaten, mag daarom best geëist worden dat zij gaan bijdragen aan een veilige, menswaardige opvang. En het heeft te lang ontbroken aan voldoende internationale steun voor zwaarbelaste landen als Libanon en Jordanië.

Ook mogen we niet luchthartig omgaan met de gevolgen van de grote asielinstroom voor ónze samen­leving. We weten uit het verleden inmiddels dat de instroom van niet-westerse allochtonen tot grote integratieproblemen leidt. De Keulse misstanden laten dit nog eens pijnlijk zien.

En de opkomst van de islam in ons land is in Bijbels licht net zo goed een verdrietige ontwikkeling als de secularisatie dat is. Een overheid die daarbij wegkijkt, schiet tekort.

Scherp onderscheid

Laten we ook niet over het hoofd zien dat het voor veel migranten die nu naar Nederland komen een buitengewoon lastige klus zal zijn om mee te doen in onze samen­leving. Scholen in de grote steden kampen nu al met enorme sociale achterstanden. Van de Somaliërs komt zelfs 70 procent in de bijstand terecht. Al twintig jaar geleden is geconstateerd dat er sprake is van een multicultureel drama. Dat zou ons toch te denken moeten geven!

Daarnaast is het een buiten­gewoon lastige taak om de komende jaren tot een zorgvuldige conclusie te komen wie hier wel en wie hier niet mogen blijven. Buiten kijf staat dat Europa nog steeds tienduizenden asielzoekers ontvangt die niet voor een verblijfsvergunning in aanmerking komen. In het kielzog van oorlogsvluchtelingen trokken vorig jaar grote stromen migranten vanaf de Balkan naar Noord-Europa. Nu lijken er meer migranten uit Noord-Afrika mee te komen. Het is belangrijk om scherp onderscheid te maken tussen asielzoekers. Wie economisch migrant blijkt, moet zo snel mogelijk worden uitgezet. Nota bene het linkse Zweden treft daarvoor al op grote schaal voorbereidingen. Dat is een opscherping voor Nederland.

Tegen deze achtergrond is het een eerlijke zaak om in te zetten op minder asielzoekers richting Europa. Dat kan en mag echter alleen als tegelijkertijd op een overtuigende manier wordt bij­gedragen aan veilige opvang in de regio.

Om de toestroom asielzoekers in goede banen te kunnen leiden en onderscheid te kunnen maken, is controle van de grens onmisbaar. Dat is eerst en vooral een taak voor de lidstaten aan de buitengrens van Europa. Lidstaten die falen, moeten aangepakt worden. Wanneer zíj deze grens niet onder controle hebben, verplaatst de druk zich namelijk op onbeheersbare wijze naar andere lidstaten. Door het vrije verkeer van personen kunnen asielzoekers dan naar het land van hun voorkeur reizen. Vooral de gastvrije Noord-Europese landen kunnen het nu niet meer aan, met als begrijpelijk gevolg dat zij eisen gaan stellen aan immigranten en hun eigen grenzen weer gaan controleren. Laat dat ook een les zijn voor Nederland.

De auteur is voorzitter van de Tweede Kamerfractie van de SGP.