Sommige Europese socialisten, te denken valt bijvoorbeeld aan vertegenwoordigers van SP en GroenLinks, hebben een monsterverbond gesloten met de radicale islam. De verschillen tussen beide ideologieën en hun aanhangers zijn groot. Toch is er een verbindende factor die beide groepen in elkaar armen drijft: haat, haat tegen Israël.

Europese en Nederlandse socialisten onderbouwen hun haat jegens Israël met aloude ideologische mantra’s zoals ”kolonialisme”, ”imperialisme” en ”uitbuiting en onderdrukking van de inheemse bevolking door het internationale grootkapitaal”. Radicale islamieten rechtvaardigen hun Jodenhaat op grond van anti-Joodse passages uit de Koran en de Hadith (islamitische overlevering).

De gedeelde haat jegens Israël is sterker dan alles wat beide groepen scheidt. Dit verklaart waarom sommige socialisten bereid zijn om vrijwel al hun humanistische en antireligieuze grondbeginselen opzij te zetten. In plaats van de islam met dezelfde afkeer te bejegenen, zoals zij altijd met het christendom hebben gedaan, omarmen sommige socialisten nu de godsdienst in al haar geledingen.

Vijandschap

Zowel het socialisme als de islam kent vele verschillende verschijningsvormen. Maar wat beide historisch verbindt, is hun vijandschap tegen de kerk van Christus.

De geschiedenis leert dat het socialisme sinds zijn ontstaan in 1848 voor minstens net zo veel bloedvergieten en slachtoffers heeft gezorgd als alle godsdienstoorlogen en religieuze conflicten in de geschiedenis van de mensheid bij elkaar. Het socialisme is er desondanks niet in geslaagd om de wereldwijde kerk van Christus uit te roeien.

De geschiedenis van de islam gaat veel verder terug dan die van het socialisme. Ook de islam heeft zich vaak op bloedige wijze tegen de kerk gekeerd. Bepaalde stromingen binnen de islam doen dat nu nog steeds. Maar ook de islam is er niet in geslaagd de kerk van Christus uit te roeien en zal daar ook nooit in slagen.

Sommige socialisten en bepaalde radicale stromingen binnen de islam hebben elkaar nu gevonden in hun gedeelde haat jegens Israël. In de media verdedigen deze socialisten hun houding door erop te wijzen dat zij geen antisemieten, maar antizionisten zijn. Zij beschouwen zichzelf, in tegenstelling tot de islamitische groepen waar zij zich mee hebben verbroederd, niet als anti-Joods, maar als anti-Israël. Deze scheidslijn, waarmee zij zichzelf menen te kunnen vrijwaren van antisemitisme, is echter akelig dun.

Dat is zeker het geval wanneer deze socialisten zich verbroederen met islamitische bewegingen als Hamas. Hamas beschouwt iedere Jood, hetzij verblijvend in Israël, hetzij daarbuiten, als een vijand. Het vermoorden van Joden wereldwijd, binnen het kader van de jihad, zien de aanhangers van Hamas als een door Allah en Mohammed opgedragen heilige plicht.

Kerk

Paulus schrijft in Romeinen 11 dat de kerk van Christus en het nieuwe verbond zijn geënt op de stronk en op de wortels van het Jodendom en het oude verbond. De islam en het socialisme hebben zowel de stam en de takken, die de kerk van Christus uitmaken, in de loop van de geschiedenis niet kunnen vernietigen.

Het nationaalsocialisme heeft in de twintigste eeuw een poging gedaan om het Joodse volk, de wortel van deze kerk, uit te roeien. Ondanks alle gruwelen van de Shoah was het resultaat daarvan de hervestiging van de Joodse staat Israël in 1948 op historische grond. Dit betekende het einde van de door de Romeinse keizer Vespasianus en diens zoon Titus veroorzaakte diaspora van het Joodse volk.

Sinds 1948 is deze opnieuw gestichte Joodse staat een steen des aanstoots voor vrijwel de hele moslimwereld. Verschillende keren is door buurlanden geprobeerd de staat Israël te vernietigen. Egypte en Syrië deden dat bijgestaan door de socialistische Sovjet-Unie. Deze grootmacht voorzag de landen van tanks, vliegtuigen en ander wapentuig.

Na de instorting van de Sovjet-Unie in 1991 is daar een einde aan gekomen. De directe oorlogsdreiging voor Israël is daardoor sterk afgenomen.

Monsterverbond

Daar staat tegenover dat de islamitische terreur en de dreiging daarvan sindsdien sterk zijn toegenomen. Bovendien keren de meeste Europese en Nederlandse socialisten, die in het verleden pal achter Israël stonden, zich nu tegen de Joodse staat. Sommigen verbroederen zich zelfs met de radicale islam. Het ziet ernaar uit dat dit in de toekomst alleen maar zal toenemen.

De implicaties van deze broederschap van haat tegen zowel Gods volk als de kerk zijn onheilspellend. Omdat zowel het socialisme als de islam er in eigen kracht niet in is geslaagd om de kerk van Christus uit te roeien, zijn zij nu een monsterverbond aangegaan. Gezamenlijk hebben ze het gemunt op de wortels van de kerk, Israël en het Joodse volk. Daarmee bedreigen ze op termijn ook de kerk.

De auteur is theoloog en heeft preekbevoegdheid in de Hersteld Hervormde Kerk.