toen

Interesse voor de politiek is mij, als een na oudste in een gezin met negen kinderen, met de paplepel ingegoten. Mijn overgrootvader was dertig jaar raadslid in Ambt Delden. Ik ben met politiek grootgebracht. Gesprekken thuis en op verjaardagen gingen altijd over politiek. Altijd.

Thuis moesten we als kinderen helpen op de boerderij, een gepacht melkveebedrijf. Op tijd melken bijvoorbeeld. Toen ik trouwde met Jan hadden we een bedrijf in eigendom. Daar waren we best trots op. Als bruidsschat kreeg ik een mooie koe. Jan had echter een gemengd bedrijf, dus we moesten kiezen. Het werden varkens en akkerbouw. De koe moest weg.

Ondanks mijn rooms-katholieke opvoeding maakte ik al vroeg kennis met gereformeerden en hervormden. Ik heb nooit problemen ondervonden in de samenwerking met mensen met andere geloofsovertuigingen. Mijn ouders leerden ons met de jaarwisseling al het verschil in aanpak: bij die mensen moet je zeggen ”veel heil en zegen”, daar ”zalig nieuwjaar” en weer ergens anders ”gelukkig nieuwjaar.” Op een keer zeiden we per ongeluk zalig nieuwjaar terwijl we heil en zegen hadden moeten zeggen. Mijn vader vroeg: „Hoe kun je dat nu doen...?!”

Mijn hoogste opleiding is de landbouwhuishoudschool, in de avonduren heb ik moedermavo en diverse cursussen gedaan. Dertig jaar geleden was ik het eerste vrouwelijke bestuurslid van een boerenorganisatie. Het ondernemerschap heb ik op de boerderij geleerd. Mijn beste diploma –maar dat is geen erkend diploma– is dat ik altijd met voorkeurstemmen ben gekozen. In 1991 in de raad van Ambt Delden, in 1995 in Provinciale Staten en in 1998 in de Tweede Kamer.

Mijn grote voorbeeld was coryfee Hannie van Leeuwen. Een gewone vrouw, maar die ook kan zeggen waar het op staat. Sommigen in onze partij zeggen: We hebben Hannie en Annie. Over mijn drijfveer om politiek actief te zijn, wil ik niet heilig doen. Ik heb talenten gekregen, daar moet ik wat mee doen. Ik zet me in voor de landbouw, voor familie- en gezinsbedrijven.

nu

De verkiezingen voor het Europees Parlement vond ik spannend, heel spannend. Ik was helemaal overdonderd door de 110.000 voorkeurstemmen die ik heb gekregen. Ik was onthutst: dit kan niet waar zijn. Zó veel voorkeurstemmen had ik echt niet verwacht. Ik kan ook bijna niet geloven dat zo veel mensen mij hun vertrouwen geven. Tegelijk ben ik Onze-Lieve-Heer –en dat meen ik echt– erg dankbaar dat ik deze plek straks mag innemen.

Een verklaring voor het feit dat ik nog altijd met voorkeurstemmen in politieke functies ben gekozen? Ik weet het niet. Bij de verkiezingen voor de Tweede Kamer haalde ik twee zetels binnen, terwijl ik niet eens naar Den Haag wilde. Ik had een afschuw van de landelijke politiek, nadat Van Aartsen 25 procent van de rechten van varkensboeren had afgepakt. Op de ochtend waarop de lijst werd samengesteld, hebben ze mij nog weten over te halen.

Ik wil het natuurlijk niet van mezelf zeggen, maar ik denk dat die voorkeurstemmen ermee te maken hebben dat ik net zo ben als iedereen. Net zo als een metselaar, als een bankdirecteur, als een moeder thuis. Ik vertaal wat zij vinden. Veel mensen herkennen zich in mij.

Gekozen worden met zo’n verkiezingsresultaat, schept wel verplichtingen. Ik heb dat echter vaker meegemaakt. In de gemeenteraad, in Provinciale Staten en in de Tweede Kamer, overal ben ik in het diepe gegooid. Ach, ik denk dat het me in Brussel ook wel zal lukken. Ik probeer de verwachtingen waar te maken.

straks

De overgang naar Brussel betekent een grote verandering voor me. Ik ben moeder en oma, ik zou het juist wat rustiger krijgen. Natuurlijk zag ik wel een beetje aankomen dat ik mogelijk gekozen zou worden, dus ik heb wel wat voorbereidingen getroffen. In Brussel kwam een prachtig appartement vrij. Dat kon ik zo overnemen. Gemeubileerd en al. Ik hoef niet eens m’n eigen afwasmiddel mee te nemen.

Landbouw staat mij op het lijf geschreven. Ik hoop –en ik heb goede hoop– dat ik in Brussel de portefeuille landbouw krijg. Het is gebruikelijk dat de fractie de wens honoreert van een parlementariër die met voorkeurstemmen is gekozen. Mijn speerpunten in het Europees Parlement zijn een goed landbouwbeleid, voor Nederland, voor de EU. Het gaat mij om de toekomst van het Nederlandse platteland, de toekomst van familie- en gezinsbedrijven. Natuur is belangrijk. Het kan echter niet zo zijn dat de overheid boeren die al honderd jaar op een plek werkzaam zijn, gaat onteigenen voor natuurbeheer. Evenwicht is belangrijk, evenals rentmeesterschap.

Overal, in het hele land, hebben boeren en burgers te maken met Natura 2000, een Europees netwerk van beschermde natuurgebieden. Ik wil graag betrokken zijn bij de evaluatie van Natura 2000 in 2014/2015. Het mooie moeten we behouden, de problemen oplossen. Ik vind dat de nationale parlementen ruimte moeten krijgen voor hun eigen aanpak. Verder vind ik dat Europa zich hard zal moeten opstellen in de onderhandelingen met de Verenigde Staten.

Ook in Brussel moeten we het samen doen. Samen met CU-SGP bijvoorbeeld. Ik heb, ook als voorzitter van de vaste Kamercommissie voor landbouw, altijd uitstekend samengewerkt met bijvoorbeeld Bas van der Vlies. Als het er echt om ging, dan trad Bas naar voren. Een betrouwbare, stabiele partner.

Er is toekomst voor de landbouw in Europa en in Nederland. Zeker weten. Ik heb veel zin om aan de slag te gaan in Brussel. Ik ga ervoor.