Daarnaast zijn de christelijke hulpverleners ook een gezamenlijke actie gestart, zodat ze met die gelden via hun eigen kanalen ook hun steentjes kunnen bijdragen in het lenigen van de nood.

In het verleden is gebleken dat Nederlanders bij dit soort nationale acties bereid zijn diep in de buidel te tasten. Miljoenen worden dan in korte tijd binnengehaald. De actie die het meest opbracht was die in 2004 voor de slachtoffers van de tsunami die delen van Oost-Azië trof. Bij die actie kwam 208 miljoen binnen. In 2010 brachten de Nederlanders 111 miljoen bij elkaar om hulp te bieden aan de slachtoffers van de aardbeving in Haïti.

Organisatoren van de nationale actie hopen ook nu weer dat er een groot bedrag binnenkomt voor de slachtoffers van de tyfoon Haiyan, die tien dagen geleden een breed spoor van vernieling over de Filipijnen trok. Gelet op de voorgaande acties mag ook verwacht worden dat er veel geld binnenkomt. Bij de start vanmorgen om zes uur stond er al 7 miljoen euro op rekening 555.

Een recordopbrengst is ook zeker gewenst. Er is veel geld nodig om de nood van de Filipijnen enigszins te kunnen lenigen. Wie de beelden die de afgelopen dagen vanuit het rampgebied naar buiten kwamen enigszins op zich laat inwerken, zal ook weinig aarzeling voelen om de portemonnee te trekken. Zelfs mensen in ons land die lijden onder de crisis –en die zijn er zeker– zullen beseffen dat ze hier in Nederland het nog vele malen beter hebben dan de slachtoffers van de storm in het Aziatisch eilandenrijk.

Toch is het goed te bedenken dat het Bijbels gezien niet primair gaat om hoeveel er wordt gegeven, maar hoe er wordt gegeven. Niet de hand die schenkt is het belangrijkst, maar het hart dat daarachter zit. Zo kunnen de weinige euro’s die een kind met een kijkdoos bijeen weet te brengen weleens waardevoller zijn dan de tonnen die een multinational ter beschikking stelt.

De actie die nu wordt gevoerd heeft alles te maken met noodhulp. De acute nood in de Filipijnen motiveert mensen om te geven. Dat is mooi. Maar dat is niet genoeg. Het probleem bij veel rampen is dat er de eerste twee weken, als de ramp volop in het nieuws is, veel belangstelling is. Maar die interesse ebt nadien spoedig weg. Terwijl de wederopbouw dan nog moet beginnen. Wie nu, na bijna tien jaar, een bezoek brengt aan het gebied in Azië dat getroffen werd door de tsunami, zal constateren dat daar nog steeds mensen worstelen met de nasleep van deze immense vloedgolf.

Voor mensen die getroffen worden door natuur- of oorlogsgeweld is het pijnlijk dat de wereld zo snel vergeet en weer overgaat tot de orde van de dag. Nieuw onheil vraagt de aandacht en de getroffenen blijven eenzaam in hun ellende achter.