Je ontwaakt dankzij het geluid van paardenhoeven. Als je loom over je balkonrand hangt, blijkt dat het vuilnispaard te zijn. Voor hem uit loopt een man met een geblokt schort om zijn middel geknoopt. Aan weerszijden van het paard hangen twee metalen bakken. Onder de ene is de bodem losgeraakt, maar die wordt door een leren riem eenvoudig omhooggehesen. Na verloop van tijd keert het paard terug. Zijn stap klinkt zwaarder, vanwege de vuilnis. Niet alles past in de bakken, maar op de hoeken zijn lange spijkers getimmerd. Daar kun je ook vuilnis aan vastknopen. Om de hals van het paard een kleurige kralenketting met een bel, zoals bij de schapen, over zijn rug ligt een leren tuig met kunstig koperbeslag. Kijk, daar word ik vrolijk van, van een vuilnispaard in vol ornaat.

De groenteman arriveert per ezel. Zijn assortiment ligt uitgestald in manden, met touwen aan het zadel bevestigd. Als je aan het eind van de route woont, neem je genoegen met wat er resteert aan prei, ui en tomaat. Zo wordt je de vraag: Zal ik vandaag de sherrytomaatjes nemen, trostomaten kiezen of voor Tasty Tomtomaten gaan, volledig uit handen genomen.

In het dichtstbijzijnde restaurant heet een zeventiger je welkom. Hij denkt er niet aan om met pensioen te gaan.’s Winters plukt hij olijven, er staan 
12 miljoen bomen op het eiland. Hij is blij dat hij werkt, omdat hij anders geen geld heeft om van te leven, zegt hij. De enige klacht die over zijn lippen komt, is dat hij steeds meer belasting moet betalen en hij hoopt dan ook dat Griekenland failliet gaat en wel zo gauw mogelijk.

Hij gebaart naar verse vis, diezelfde ochtend gevangen. Ik kan kiezen uit sardines, zeebaars en witte brasem, ik hoef alleen het formaat aan te wijzen. Hij lacht een half gebit bloot. Kronen, bruggen en tandimplantaten zijn hier ook niet aan de orde. Rollators en scootmobielen evenmin, het stadje bestaat voornamelijk uit trappen. Bejaarde mensen hebben zo nodig een stok. Zo eentje die je vroeger in de bergen gebruikte en die je zelf in het bos had gevonden.

Ik zeg niet dat het ideaal is, ik zeg dat het relativeert. Dat je midden in een Grieks dorpje ineens afstand kunt doen van zeer veel dingen die er niet toe doen.