Cultuur & boeken

Kinderboekenschrijver Helga Warmels: Ik gaf mezelf niet zo veel kans op Het Hoogste Woord

Het zou wel grappig zijn als HW (Helga Warmels) het HW (Hoogste Woord) wint, schreef kinderboekenschrijver Helga Warmels op Facebook, een paar dagen voor de bekendmaking van de prijs voor het beste christelijke kinderboek. En jawel, ze won.

Mariëlle Oussoren-Buys
4 September 2012 14:39Gewijzigd op 14 November 2020 22:59
Helga Warmels Foto Daniëlle Verweij
Helga Warmels Foto Daniëlle Verweij

Natuurlijk heeft ze tijd voor een interview via de telefoon. Maar eerst moet ze even naar de stad. Taart halen. Om de feestvreugde te verhogen die ontstaat in huize Warmels in Woerden als afgelopen vrijdag de winnaar van Het Hoogste Woord bekend wordt.

De 41-jarige Warmels, freelancejournalist en docent aan de Christelijke Hogeschool in Ede, sleepte de prijs in de wacht met haar boek ”De boot”. Ik-figuur Michiel wil een motorboot voor zijn verjaardag. De rubberboot die hij krijgt is voor treiteraar Lennart een mooie reden hem voor gek te zetten. Uiteindelijk blijkt Michiel hem moreel de baas.

Er waren drie nominaties. U had een kans van 1 op 3.

„In vergelijking met de andere genomineerde schrijvers, Corien Oranje en Liesbeth van Binsbergen, gaf ik mezelf niet zo veel kans. Dat zegt niets over mijn zelfbeeld, ik had gewoon de andere boeken gelezen. Toen ik ”Kampioen” (het boek van Oranje, MO) las, dacht ik meteen: Ik red het niet. Ik bewonder Oranjes werk en ik heb helemaal niet het idee dat ik me met haar kan meten.”

Maar u won.

„Wat meespeelde was dat de jury de manier waarop ik het geloof in mijn boek verwerk waardeert. Ik vind het knap dat ze dat sowieso hebben opgemerkt. Het zit tussen de regels.”

Het Hoogste Woord is dan ook een christelijke prijs. Heeft dat meerwaarde voor u?

„Bij uitgeverij Callenbach heb ik de ruimte om iets van het christelijk geloof in mijn boeken te verwerken. Dat vind ik leuk en waardevol. Tegelijk worstel ik daar juist mee: hoe combineer je geloof en schrijverschap?

Het doet me goed dat een jury oog heeft voor wat ik doe, terwijl ik me er helemaal niet zo zeker bij voel. De juryleden vonden bijvoorbeeld het zinnetje dat een buurman van de hoofdpersoon uitspreekt zo mooi: „Ik ben een oude man. Als ik straks naar de hemel ga, kan ik mijn gereedschap toch niet meenemen.” Dat vindt de jury zo’n subtiele verwijzing.”

Dat klinkt alsof u daar anders over denkt.

„Ik kan niet meer zo kijken naar mijn boek zoals lezers ernaar kijken. Het is altijd maar de vraag of lezers oppikken wat ik erin leg. Het doet mij goed te merken dat het gebeurt. Want natuurlijk schrijf ik zoiets heel bewust. Over elke zin is nagedacht.”

In het juryrapport heet uw schrijfstijl „suggestief.” Herkent u dat?

„Op papier zeg ik vaak niet exact wat ik zeggen wil. Ik reik van alles aan, maar uiteindelijk moet de lezer zelf denken. In ”De boot” zeg ik bijvoorbeeld nergens dat Michiel het thuis heel rot heeft. Hij klaagt ook nergens. Maar de jury merkte het wel op.”

Uw nieuwste kinderboek ”Geen gezicht”, over een meisje dat op een verjaardag ernstige brandwonden oploopt, ligt net in de winkel. Bent u ”De boot” al niet bijna vergeten?

„Vergeten niet. Dat vind ik zo mooi als je aan een oeuvre bouwt als schrijver. Als journalist ben ik gewend dat je stuk weg is zodra het af is. Boeken blijven. Annemarie (jurylid Annemarie Prins, MO) noemde ”De boot” een boek dat niet direct zo opvalt, qua uiterlijk en onderwerpskeus. Ik vind het mooi dat de jury het er dan toch uitpikt. Dat een boek dat ruim anderhalf jaar terug uitkwam nu een prijs krijgt en weer komt bovendrijven, om in de sfeer van het boek te blijven.

Zelf gebruikte ik ”De boot” vooral om greep te krijgen op allerlei schrijftechnische problemen waar ik bij het schrijven van mijn eerdere boek tegenaan liep. Dat boek, ”Waterspiegel”, is eigenlijk mijn broddellapje. Ik had het eerst als kort verhaal geschreven, zonder van tevoren een plot te bedenken. Daarmee heb ik mezelf klem gezet.

Bij ”De boot” had ik de plot wel helder. Een jongen wil ontzettend graag een motorboot, maar hij krijgt die niet. Omdat de plot zo simpel is, kon ik me concentreren op alle andere elementen. Ik had de rust en de ruimte en kon me niet klem schrijven. ”Geen gezicht” is weer ingewikkelder. Daar ben ik heel trots op.”


Het Hoogste Woord

De christelijke kinderboekenprijs Het Hoogste Woord is een initiatief van de Werkgroep Christelijke Kinderboeken. De winnaar ontvangt 500 euro en een bronzen beeldje van Carol Cairns. Het Hoogste Woord wordt uitgereikt tijdens de Lees- en Luisterbeurs op 22 september in Ede.

RD.nl in uw mailbox?

Ontvang onze wekelijkse nieuwsbrief om op de hoogte te blijven.

Hebt u een taalfout gezien? Mail naar redactie@rd.nl

Home

Krant

Media

Puzzels

Meer