Relaties
Er is een tijd van komen en van gaan. Voor mij was de tijd van komen zo’n 2,5 jaar geleden, en de tijd van gaan is nu. In de gang van de carrousel is het mijn beurt de pen over te dragen. Graag schreef ik over relaties, en dan vooral huwelijksrelaties. Alle, maar dan ook alle bijdragen waren op de een of andere manier opgebouwd uit waargebeurde elementen, die korter of langer geleden plaatshadden. Niet één verhaal is uit mijn duim gezogen. De werkelijkheid is vaak meer bizar dan de fantasie.
In deze laatste bijdrage enkele opmerkingen over het huwelijk en familierelaties. Er wordt vaak gezegd dat een huwelijk geslóten wordt. Alsof je op de huwelijksdag iets afrondt in plaats van dat er een nieuw begin wordt gemaakt.
Het zou beter zijn om te zeggen dat een huwelijk geopend wordt. Het vraagt immers voortdurende inzet, en die moet van beide kanten komen. Een relatie kan niet van één kant worden opgebouwd. En dan zijn niet de bijzondere dingen belangrijk, zoals een buitenlandse vakantie, maar juist de gewone alledaagse zaken als trouw zijn, van elkaar willen houden, je inzetten voor elkaar en er ook voor zorgen dat niet iemand anders vat krijgt op je huwelijk.
Verliefdheden liggen op de loer. In deze tijd, waarin ieder zo veel mensen ontmoet, kun je zomaar iemand aardig vinden. Daar is niets mis mee. Maar wie merkt dat hij of zij veel aan die persoon moet denken, er in gedachten hele gesprekken mee voert, moet de alarmbellen horen rinkelen. Die is eigenlijk al op de glijbaan beland naar een overspelige situatie. Dan kun je het nog een halt toeroepen. Doe dat ook, het huwelijk is zo de moeite waard. Dat er een derde in het spel is, zoals dat heet, gaat zeker ook huwelijken in de gereformeerde gezindte niet voorbij.
Als mensen uit elkaar gaan en weer verder gaan met een ander, kan daar merkwaardig genoeg een soort besmettelijkheid van uitgaan. Wie dan zelf in zijn huwelijk in een wat mindere periode zit, wordt hier meer vatbaar voor.
De enige van alle relaties die je in het leven zelf kunt uitzoeken, is die met je aanstaande man of vrouw. In allerlei andere verbanden –van (schoon)ouders, grootouders, broers en zussen, zwagers en schoonzussen, (schoon)kinderen en kleinkinderen– komt iemand als vanzelf terecht. Er blijven constant veranderingen optreden; trouwt er iemand in de familie, dan krijg je te maken met nieuwe mensen, met elk weer hun eigen karakter en persoonlijkheid. Het vergt inzet en soms ook zelfverloochening om de verhoudingen allemaal goed te houden.
Het ga u –ook relationeel gezien– onder Gods zegen goed!
