Armen in India profiteren weinig van de economische groei. Dat stellen verschillende maatschappelijke organisaties. „Volgens de officiële cijfers bedroeg de gemiddelde economische groei tussen 2007 en 2011 8,2 procent. De armoede nam slechts met 
0,8 procent af”, zegt Miloon Kothari van de Werkgroep voor Mensenrechten in India (WGHR).

Ook Indiase niet-gouvernementele organisaties (ngo’s) wijzen in een rapport van 170 pagina’s op ongelijke ontwikkeling. Volgens hen wordt er niet gekeken vanuit mensenrechtenperspectief.

Kothari beweert dat het armoedecijfer bijna op 55 procent van de bevolking ligt, als de standaarden uit het Human Development Report 2012 gevolgd worden. „Men is geobsedeerd door groei. Groei moet geen doel op zichzelf zijn, maar een manier om doelen op het gebied van onderwijs en gezondheidszorg te halen.”

De eerste consequentie van armoede is schending van het recht op voedsel. India heeft het hoogste aantal ondervoede mensen ter wereld, ongeveer 21 procent van de bevolking. Tweeënveertig procent van de kinderen jonger dan vijf jaar heeft ondergewicht.

„De realiteit is dat we voldoende graan hebben en een erg slecht distributiemechanisme”, zegt Kothari. De landbouwsector krijgt onvoldoende steun, zegt hij, en biotechnologie maakt de situatie er volgens hem er niet beter op. Ook ziet hij vrijhandelsakkoorden, waarvoor het publiek en het parlement niet worden geconsulteerd, als een nieuwe bedreiging.

Op het gebied van water en sanitatie is er veel mis. Zestig procent van de huishoudens op het platteland heeft geen toilet. Die situatie treft vooral dalits, die 16 procent van de bevolking uitmaken, zegt Asha Kotwal, algemeen secretaris van de All India Dalit Women’s Rights Forum.

Ze wijst ook op discriminatie en geweld tegen dalits, zoals moord, verkrachting en vernedering. „Het wordt tijd dat de wreedheid van het kasten­systeem aan de kaak gesteld wordt”, zegt Kotwal. „De cultuur van straffeloosheid heeft invloed op de hele Indiase samenleving. De overheid, de rechtbank en de media discrimineren op grond van kaste. Snelle groei betekent meer uitsluiting voor ons.” Antidiscriminatiewetgeving kan een stap in de goede richting zijn, zegt ze.

De ngo’s wijzen er ook op dat India zich niet wil houden aan internationale mensenrechtenverplichtingen. „India heeft nog steeds de conventie tegen marteling niet geratificeerd”, zegt mensenrechten­advocaat Vrinda Grover. „Dat is zorgelijk, omdat marteling routineus wordt toegepast door de politie in dit land, vooral in conflictregio’s in het noordoosten, Jammu en Kasjmir en Centraal-India.”

De auteur is redacteur bij nieuwsdienst IPS.