Algerije gaat vandaag naar de stembus voor parlementsverkiezingen die de meest vrije uit de geschiedenis beloven te worden. Maar de verkiezingen van 1991, die door het leger werden afgebroken omdat het antidemocratische Islamitisch Heilsfront (FIS) op een overwinning afstevende, met een tien jaar durende burgeroorlog en terroristische strijd als gevolg, zijn nog lang niet vergeten.

Ook dit keer nemen de islamisten het op tegen regeringspartijen, maar na jaren van onderdrukking en frauduleuze verkiezingen zullen veel kiezers het waarschijnlijk voor gezien houden. Er wordt rekening mee gehouden dat de opkomst net als de vorige keer, in 2007, niet boven de 35 procent uitkomt.

De Arabische lente is goeddeels aan Algerije, het grootste land van Afrika, voorbijgegaan. Algerije is dankzij zijn aardolie- en aardgasbezit een betrekkelijk welvarend land. Het is aan die rijkdom te danken dat de onrust in de Arabische wereld grotendeels aan het land voorbij is gegaan, maar het geloof in het politieke proces lijkt niet groot.

„Alle partijen zijn hetzelfde, ze bestaan uit zwendelaars en corrupte lieden”, zegt Hamid Bouchna, een werkloze academicus.

President Abdelaziz Bouteflika heeft de kiezers hervormingen beloofd en vrije verkiezingen, met internationale waarnemers om daarop toe te zien, maar dat heeft niet voor veel enthousiasme bij de bevolking gezorgd. De meeste campagnebijeenkomsten van de afgelopen tijd werden matig bezocht, veel verkiezingsposters zijn beklad.

„Verkiezingen in Algerije hebben geen goede reputatie. Mensen zeggen: Ik stem, maar er verandert niks, het zijn altijd dezelfde mensen, dezelfde partijen”, zegt socioloog Nasser Djabi, die ook opmerkt dat het parlement met zo’n autocratische president als Bouteflika weinig macht heeft.

Vandaag mogen 21,6 miljoen Algerijnen kiezen uit 44 partijen, waarvan de helft pas dit jaar is gelegaliseerd. Bouteflika heeft beloofd dat het nieuwe parlement wordt betrokken bij het herschrijven van de grondwet. Naar verwachting zullen de verkiezingen een versplinterd parlement opleveren, de zetels verdeeld tussen de Islamitische Groene Alliantie, de regeringspartijen en een waaier van kleine fracties.

Door 500 buitenlandse waarnemers toe te laten hopen de Algerijnse autoriteiten de buitenwereld te overtuigen van hun goede wil en veranderingsgezindheid.

In de campagne gaf de staatspers de oppositiepartijen voor het eerst iets wat leek op evenredige aandacht. De Amerikaanse ambassadeur Henry Ensher signaleerde een „zeer groot voornemen” om de verkiezingen vrij en eerlijk te laten verlopen.

Het enthousiasme voor de verkiezingen onder de burgers van Algerije is er echter niet veel groter op geworden. Tijdens de campagne toonden de meeste Algerijnen meer enthousiasme voor de laatste wedstrijden uit de voetbalcompetitie en zelfs voor de presidentsverkiezingen in Frankrijk, de voormalige koloniale heerser van Algerije.