Ritueel slachten
Dezer dagen werd mijn aandacht gevestigd op een artikel dat reeds is verschenen in RD 15-12 met als titel ”Partij voor de Dieren misleidt over ritueel slachten”. Dit artikel besluit met de zin: „Aan dit artikel is bijgedragen door prof. dr. F. A. de Wolff.
Dit is onjuist. Ik heb niet aan dit stuk bijgedragen. De inhoud van het artikel ligt niet op mijn deskundigheidsgebied. In mijn functie als hoogleraar (medische) toxicologie heb ik mij vele jaren ingezet voor het ontwikkelen van alternatieven voor dierproeven en voor het dierenwelzijn in het algemeen. Vanuit die optiek denk en praat ik op incidentele basis mee over slachtmethoden die abusievelijk worden aangeduid als ”ritueel”. De aspecten die in het gewraakte artikel aan de orde komen liggen op andere vakgebieden dan het mijne, en ik kan en mag daarom geen verantwoordelijkheid nemen voor de inhoud. Daarbij komt nog dat naar mijn mening een wetenschappelijke discussie in de wetenschappelijke en niet in de dagbladpers gevoerd dient te worden.
Dit gesteld hebbende zou ik dan ook niet behoeven in te gaan op de repliek van Marianne Thieme in RD 20-12. Zij blijkt echter een verkeerd beeld te hebben van het begrip ”emeritus”, dat zij kennelijk ziet als ”gepensioneerd” of ”aftands”. Ook dat beeld dient te worden rechtgezet. In de haar onbekende academische wereld heeft een emeritus hoogleraar het recht (of misschien wel de plicht) zich na het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd met zijn of haar vakgebied bezig te blijven houden, inclusief het ius promovendi. Het enige verschil is dat emeriti niet langer door de universiteit maar door pensioenfonds ABP worden betaald. Velen blijven een belangrijke bijdrage aan de wetenschap leveren. Sommigen worden zelfs minister. Met haar snerende opmerking over emeriti in haar repliek en op Twitter maakt Thieme zich schuldig aan leeftijdsdiscriminatie.
Prof. dr. F. A. de Wolff
p/a LUMC
Postbus 9600
2300 RC Leiden