Els Florijn
Els Florijn (1982) is moeder van twee kinderen en werkt als leerkracht op een basisschool. In 2002 schreef ze het boek ”Laatste nacht”. Het boek is een brief van weduwnaar Steven aan zijn zoon Alex, waarin hij probeert te achterhalen hoe beiden van elkaar vervreemd zijn geraakt. Florijn ontving veel lof voor dit debuut, dat ze op 20-jarige leeftijd schreef.
In 2005 publiceerde zij ”Schaduw van de wolf”, een literaire roman over het leven van de 19-jarige student Nina, die worstelt met haar verleden en haar angsten.
Voor haar nieuwste geesteskind, ”Het meisje dat verdween”, nam Florijn een waargebeurd oorlogsdrama als uitgangspunt voor haar verder fictieve verhaal.
Zelf zegt ze hierover in het RD van 15 september: „Ik heb één klein stukje van deze inktzwarte geschiedenis dichterbij willen brengen. Het voelde alsof ik dit verhaal aangereikt kreeg; ik moest er iets mee doen.”
De reformatorische Florijn is al sinds haar tiende bezig met schrijven. Op haar negentiende won ze een verhalenwedstrijd van deze krant met haar verhaal ”Lieve Carla”, over een demente man die brieven schreef aan zijn jong gestorven verloofde. „Eenvoudig, gedetailleerd en verrassend. Een verhaal dat de lezer raakt en bijblijft”, aldus de jury destijds.
