De belangrijkste reden om de partij de rug toe te keren, is het besluit van partij en fractie om akkoord te gaan met politieke samenwerking tussen het CDA en de PVV. „Onaanvaardbaar”, zo stelt een getergde Woldring in zijn Amstelveense woning. Wat de oud-senator, die in het verleden diverse boeken schreef over de ideologie van het CDA, tegen de borst stuit, is dat het CDA door de samenwerking aan de PVV „een klankbord en een vorm van politieke legitimering geeft voor het uitdragen van haar discriminatoire standpunten.” Het ondemocratische karakter van de PVV staat hem ook niet aan.

De emeritus hoogleraar politieke filosofie aan de Vrije Universiteit stoorde zich mateloos aan de afwijzing van de oproep van enkele oud-ministers van CDA-huize om enige tijd te nemen voor bezinning. „Die oud-bewindslieden zijn door enkele Kamerleden weggezet als mastodonten. Dat mag toch niet gebeuren in een partij die de solidariteit van generaties hoog in het vaandel heeft en dat thema op de politieke agenda zette?”

Woldring heeft niet direct na het partijcongres van 2 oktober besloten op te stappen. „Ik heb de oproep van de partijleiding aan de leden om niet weg te gaan, goed tot me laten doordringen. Maar toen daarna de oproep kwam om te discussiëren over de toekomst van het CDA, brak mijn klomp. Deze oproep grenst aan hypocrisie. De machtspolitici hebben de strijd gewonnen en daarna mogen de leden hun zegje doen over de toekomst van het CDA.”

De oud-CDA-ideoloog zal op 3 maart, tijdens de verkiezingen voor de Provinciale Staten, niet op het CDA stemmen. Of hij gaat stemmen en op welke partij dat eventueel zal zijn, daarover laat hij zich niet uit. Woldring erkent dat hij al langer twijfels heeft over de koers van het CDA. De toon van het laatste CDA-verkiezingsprogramma stond hem ook niet aan. „Ik heb het twee keer gelezen en daarna besloten op 9 juni geen CDA te stemmen”, zo zegt hij met enige weemoed.

Het verdriet de oud-senator dat het CDA wat betreft zijn visie op de taken van de overheid in liberaal vaarwater terecht is gekomen. „Dat is niet de christendemocratische partij die ik kende vanuit het verleden, die een eigen profiel had tussen de andere politieke partijen.”

Als het CDA doorgaat op deze weg, graaft het zijn eigen graf, zo denkt Woldring. „Ik houd mijn hart vast voor 3 maart. Laat de partij zich weer oriënteren op haar wortels en een duidelijke politieke koers uitzetten. Als dat niet nu gebeurt, zal het via de harde weg van verkiezingsnederlagen gaan.”

Of het voorstelbaar is dat Woldring zich ooit weer aanmeldt als lid? De ex-CDA’er veert op: „Zeker. Graag zelfs. Als het CDA weer handelt vanuit christendemocratische standpunten.” Om dan toch in mineur te eindigen: „Deze partij is de weg kwijt.”