Het is in ieder geval een feit dat Australiërs een duidelijke keuze kunnen maken. Waar Gillard aan de linkerkant van het politieke spectrum staat –voor sommigen wordt ze te links bevonden–, bevindt Abbott zich ter rechterzijde –voor anderen is hij te rechts. Het lijken de spannendste verkiezingen in decennia te worden.

Gillard werd minder dan twee maanden geleden premier door de leider van haar partij en voormalig premier Kevin Rudd uit te dagen. Hij gaf zonder slag of stoot de leiding over toen hij begreep dat hij op weinig steun binnen de regering kon rekenen. Gillard riep meteen verkiezingen uit om haar mandaat veilig te stellen, maar haar partij bleek moeite te hebben na de coup het goede pad te blijven volgen. Veel aanhangers waren boos omdat de door hen gekozen Rudd zomaar aan de kant werd gezet.

Sommigen denken dat zij de campagne van Gillard pogen te saboteren. Deze week verscheen bovendien de debuutroman van de dochter van Rudd, Jessica, over een fictieve Australische premier die aan de kant wordt gezet door een vrouwelijke ondergeschikte. De auteur legde uit dat ze het boek al in december had afgerond en dat alle overeenkomsten met de werkelijkheid op toeval berusten.

De grootste strategische zwakte in de campagne van Gillard en haar Laborpartij is dat er gefaald is om de verandering van leiderschap goed uit te leggen, meent politicoloog Norman Abjorensen. De partij kwam in 2007 aan de macht na elf jaar in de oppositie. De belofte om vervuilers aan te pakken –een van de belangrijkste van de campagne in 2007– werd aan de kant geschoven en dat veroorzaakte vervolgens een leiderschapscrisis.

Gillard en Abbott voerden vrijdag nog uren campagne om de parlementsverkiezingen in hun voordeel te beslechten. Terwijl de premier kiesdistricten bezocht waar het verschil tussen het regerende Labor en de oppositie zeer gering is, probeerde Abbott kiezers te winnen in Sydney op een bloemenmarkt en een politiebureau. Hij liet weten dat hij dertig uur achtereen campagne had gevoerd.