IMF-directeur Horst Köhler noemde het besluit een „prachtig resultaat.” Hij benadrukte dat het akkoord over een speciale VN-resolutie voor IMF en Wereldbank ten aanzien van de wederopbouw van Irak de dreiging van een nieuwe politieke confrontatie wegnam. Verschillende landen die zich voor de Amerikaans-Britse invasie van Irak in de VN-Veiligheidsraad tegen een militair offensief hadden verzet -zoals Frankrijk en Duitsland- vreesden dat de VS als belangrijkste financier van IMF en Wereldbank deze instituten zou gebruiken voor internationale financiering van de wederopbouw van Irak onder Amerikaanse leiding.

Volgens Köhler kan daarvan „geen sprake meer zijn” nu men het erover eens is dat er eerst een nieuwe VN-resolutie moet komen.

Dit optimisme lijkt echter wat voorbarig. In de marge van het beraad van IMF en Wereldbank overlegden de bewindslieden van de G7-groep (VS, Canada, Japan, Groot-Brittannië, Frankrijk, Duitsland en Italië) ook over de Iraakse kwestie.

De ministers waren het erover eens dat het IMF een belangrijke rol kan spelen bij de wederopbouw van Irak, maar de bewoordingen van het slotcommuniqué van de groep was zo vaag, dat elke partij er een eigen interpretatie aan kon geven.

Het belangrijkste politieke resultaat is volgens sommige waarnemers dat men in ieder geval tot nu toe een nieuwe confrontatie heeft voorkomen. Volgens ECB-president Wim Duisenberg was er „geen spoor” van de animositeiten die het internationaal overleg rond Irak de afgelopen weken kenmerkten.

Het IMF zal het nieuwe bewind in Irak waarschijnlijk helpen bij de introductie van een nieuwe munteenheid en bij het opstellen van begrotingsplannen. De Wereldbank kan bijdragen aan de financiering van infrastructurele projecten en aan armoedebestrijding.

De Amerikanen hebben gevraagd om zo snel mogelijk deskundigen naar Irak te sturen voor eerste ramingen van de kosten van de wederopbouw van het land. Wereldbank-president Wolfensohn zei dat dat echter pas kan als de situatie in Irak veilig is.

De wederopbouwkosten van Irak worden voorlopig geraamd op 20 miljard dollar per jaar voor de komende vijf jaar, maar dat kan volgens sommige deskundigen oplopen tot zeker 600 miljard dollar. Irak is in beginsel een rijk land met grote oliereserves.

Saddam Hussein gebruikte die rijkdom aanvankelijk voor sociale programma’s en verbetering van het onderwijs. Maar daar kwam verandering in door de langdurige oorlog tegen Iran en de bezetting van Koeweit die leidde tot de eerste Golfoorlog. Deze inspanningen plunderden ’s lands schatkist, en de Golfoorlog leidde bovendien tot scherpe VN-sancties. De dictator laat een straatarm land achter.

Er is daarom ook gesproken over kwijtschelding van schulden aan het nieuwe Irak, die volgens het Londense bureau Exotix -gespecialiseerd in schuldbemiddeling- zeker 100 miljard dollar bedragen. Rusland is waarschijnlijk bereid om de 8 miljard dollar waarop het nog recht heeft kwijt te schelden. Duitsland staat voorlopig echter op het incasseren van de 4,3 miljard dollar die Berlijn nog van Bagdad tegoed heeft.

Nederland volgt volgens staatssecretaris van ontwikkelingssamenwerking Van Ardenne dezelfde lijn als Duitsland. Ons land heeft overigens nog een bescheiden 50 miljoen euro tegoed van Irak, een bedrag dat in het niet verzinkt bij de 25 miljard dollar waarop Saudi-Arabië nog recht heeft.