Nieuw oemma van Israëlbashers
Het was me nog niet eerder overkomen dat ik in eigen kring in vrij korte tijd met zo veel kritiek op Israël werd geconfronteerd. Dat had ik in die mate nog niet meegemaakt. Het land heeft het verkorven en dat is onmiskenbaar een bredere trend. De tijd dat Israël blindelings kon rekenen op Nederland als trouwe partner, is voorbij. Ook in internationaal verband heeft het land het tij niet mee. Zo heeft Hillary Clinton premier Netanyahu al verschillende keren in opdracht van Obama op de vingers getikt.
Nu moet ik ook eerlijk toegeven dat Netanyahu het zijn critici soms wel erg gemakkelijk maakt. Hij blijft zich te vaak gedragen als een houwdegen en daar maak je je in de internationale politieke arena niet populair mee. Ook van het lot van het Palestijnse volk lijkt hij niet echt wakker te liggen.
Toch moet je wel erg weinig van de geschiedenis van het Midden-Oosten en de huidige politieke situatie in die regio afweten om langdurig met de vinger naar Israël te wijzen. Dan doel ik nog niet eens op de Holocaust of op het gestook van Iran, om in dit verband eens twee extreme uitlopers te noemen. Nee, dan hoef je alleen maar te denken aan de wijze waarop de Arabische landen de Palestijnen al tientallen jaren misbruiken in hun macabere schaakspel contra Israël en aan de vergiftiging met haat van het Palestijnse volk door een reeks van corrupte en verdorven leiders. Wie dan nog lust heeft om de enige rechtsstaat in dit gewest voortdurend over de knie te leggen, heeft heel lang niet opgelet of hanteert een dubieuze agenda.
Gelukkig zijn er in de moslimwereld onbevangen geesten die dit ook onderkennen en het zogeheten Israëlbashing (letterlijk: het beuken van Israël) niet kunnen plaatsen. Een recente blijk daarvan is de publicatie van de Pakistaans-Britse arts en publiciste Qanta Ahmed in The Huffington Post. Het werd op 3 juli overgenomen door dagblad Trouw. Wellicht heeft u nog nooit van The Huffington Post gehoord maar voordat u denkt dat het een zusteruitgave is van de Kudelstaarter Nieuwsbode of de Heraut van Beetsterzwaag kan ik u verzekeren dat het gaat om een invloedrijk medium. Het is het op drie na grootste weblog ter wereld.
Qanta Ahmed haakt in op de heisa die eind mei ontstond rond het veelbesproken konvooi met hulpgoederen voor Gaza. Ze refereert aan de verklaring van een woordvoerder van Hamas voor de BBC dat de inwoners van Gaza geen behoefte hadden aan hulp. „We hoeven onze magen niet te vullen”, liet hij weten. Daarmee onthulde hij indirect het hoofddoel van de vlootmissie: de blokkade op de proef stellen, niet het verlichten van de materiële behoeften van de noodlijdende Palestijnen.
Qanta Ahmed: „Zijn opmerkingen leggen bloot hoezeer de Palestijnen politieke pionnen zijn geworden, in plaats van een volk.” En ze vervolgt: „Voor ons, moslims, is het noodzakelijk dat de Palestijnen opgesloten blijven in hun hopeloze toestand, zodat ze kunnen blijven dienen als de blinde vlek van de oemma, de mondiale moslimgemeenschap. Dankzij de gekooide Palestijnen hoeven we onze eigen ellende niet onder ogen te zien.”
Met de „eigen ellende” doelt ze op de interne verdeeldheid van de moslimwereld die met veel bloedvergieten gepaard gaat. Zoals in Lahore. Qanta Ahmed: „Ten tijde van het incident met de vloot vond in Pakistan, mijn land via vaderlijke en moederlijke lijn, de uitzonderlijke massamoord plaats op 120 gematigde, pacifistische moslims, leden van de Ahmadiyya-beweging die streeft naar een vreedzame, pluralistische islam. Zij werden in koelen bloede vermoord door medeburgers, landgenoten, moslims net als zij. Onder de slachtoffers waren veel oudere mannen, honderden mensen raakten gewond, sommigen stierven later. De hulpdiensten verschenen pas na twee uur, de Pakistaanse politie deed niets, het leek alsof ze toelieten dat dit gebeurde, te bang om in te grijpen.”
„Waar bleef”, zo vraagt de publiciste zich af, „de nationale en internationale woede over de dood van deze moslims? Waar is onze oemma nu? Waar blijven de moslims die roepen om een onderzoek naar oorlogsmisdaden door de lakse en steeds onwilliger Pakistaanse ‘leiders’? Wij, de moslims, hebben ineens geen stem, geen tong meer, we zijn afgemat, niet geraakt. Maar op de een of andere manier maakt Gaza ons blind van woede.”
Haar conclusie: „Israël wordt met verschillende maten gemeten en met een afnemende objectiviteit door degenen die los staan van Israël.”
De publicatie verscheen eind juni. Ik kom er dus een beetje laat mee maar dat heeft een reden. Ik was namelijk benieuwd of er wereldwijd door andere toonaangevende media aandacht aan geschonken zou worden. Daar is de steen die Qanta in de vijver gooit, toch bijzonder genoeg voor. Ik heb gezocht maar vrijwel niets gevonden.
Als er in Israël interne kritiek is, bijvoorbeeld van de bekende schrijver Amos Oz, dan wordt die doorgaans gretig verspreid. Maar de pijnlijke analyse van Qanta Ahmed wordt gewoon doodgezwegen. Blijkbaar is er een nieuwe oemma ontstaan, die van Israëlbashers.
