Leek het er aanvankelijk op dat de Kamerverkiezingen van 9 juni een soort herhaling gingen vormen van 2006 –weer Balkenende, weer Bos, weer Rouvoet, weer Pechtold, weer Kant, weer Rutte en weer Wilders–, inmiddels wijzigt zich het toneel. Na een herverkaveling in de lokale krachtverhoudingen gaan nu ook de verkiezingsdebatten een nieuwe impuls krijgen door het in de ring stappen van strijders als Roemer en Cohen.Bovendien heeft het er verdacht veel van weg dat ook in het CDA een leiderschapswisseling voor de deur staat. Als die partij over drie maanden niet de grootste wordt en daardoor ook niet de premier levert, zou het zomaar kunnen dat ook Balkenende er de brui aan geeft.

De grote vraag is wat de nu tot stand gekomen leiderschapswisselingen voor politieke consequenties hebben. De eerst opkomende gedachte zou kunnen zijn dat het de PvdA buitengewoon ongelukkig uitkomt dat de alom bekende leider Bos juist op dit moment, kort voor de Kamerverkiezingen, het bijltje erbij neergooit. Dat roept het beeld op van een aanvoerder, en dus ook van een partij, die het niet meer ziet zitten. Het beeld ook van een voorman die de benen neemt op het moment dat het land hem voor het oplossen van de economische crisis juist zo hard nodig heeft.

Bij nadere beschouwing zou de leiderschapswisseling in de PvdA voor de sociaaldemocraten echter weleens gunstig kunnen uitpakken. Cohen is een zeer ervaren en capabele politicus, met een uitstraling van senioriteit en gezag, zoals in het verleden ook mensen als Kok en Lubbers bezaten. Dat kan de PvdA in drie richtingen van pas komen.

In de eerste plaats in de richting van de SP. Dacht deze partij na het aantreden van de nieuwe leider Roemer weer geleidelijk aan uit het dal te kunnen klimmen, het lanceren van Cohen zou weleens een spaak in het rode wiel kunnen steken en linkse kiezers ertoe kunnen brengen toch maar weer voor de macht te gaan.

In de tweede plaats richting het CDA. Die partij kon tot nu toe handig gebruik maken van de zogeheten premier-bonus. Die zou echter weleens kunnen verschrompelen nu iemand als Cohen, een man die het premierschap op het lijf geschreven lijkt te hebben, het strijdperk betreedt.

In de derde plaats richting de PVV. Was Bos al aardig om weg om de rol van belangrijkste Wilders-bestrijder van D66-leider Pechtold over te nemen, en de daarbij behorende kiezersgroepen aan zich te binden, Cohen lijkt een man die het gevecht tegen Wilders minstens zo goed afgaat. Samenbindend werken is voor hem niet slechts een bruikbare kreet, maar zijn natuurlijke habitus.

Kortom: Cohen brengt leven in de brouwerij en maakt het verloop van de verkiezingscampagne en de uitslag op 9 juni nog onvoorspelbaarder dan zij tot nu toe al waren.