Dit hebben niet met name genoemde zegslieden, die betrokken waren bij de onderhandelingen, woensdag bevestigd.

Het was een klassiek geval van twee uitgestoten landen die elkaar vonden, zeggen waarnemers. Noord-Korea sloot zich sinds de Koreaanse Oorlog in de jaren vijftig nagenoeg af van de wereld. Pakistan zuchtte onder Amerikaanse sancties omdat Washington ervan overtuigd was dat het land bezig was raketten, of in ieder geval de technologie ervoor, te verwerven in China.

Islamabad moest en zou raketten krijgen omdat het steeds verder begon achter te lopen bij aartsvijand India. De regering kwam onder steeds grotere druk van het leger te staan een deal te sluiten met Pyongyang.

De geheime onderhandelingen tussen de Pakistan en Noord-Korea hebben tien jaar geduurd, aldus de zegslieden. In 1993 deed zich plotseling een goede kans voor om eindelijk een definitieve overeenstemming te sluiten. Premier Benazir Bhutto was net gekozen en zou bij haar eerste buitenlandse reis een bezoek brengen aan China.

Tot verrassing van de buitenwereld werd daar plotseling een reis naar Noord-Korea aan gekoppeld, officieel om de economische relaties aan te halen. Noord-Korea zou hulp gaan verlenen bij de bouw van kleine stuwdammen. Dat bleek een dekmantel voor het sluiten van een akkoord over uitwisseling van raket- en nucleaire technologie.

In de Pakistaanse delegatie naar Pyongyang zaten de hoge militairen die het akkoord met de Noord-Koreanen afrondden.

De manier om uranium te verrijken door middel van het gascentrifugesysteem en het ondergronds te verbergen is ideaal voor Noord-Korea. Met plutonium dat Pyongyang wint bij zijn kerncentrale in Yongbyon is dat moeilijker en bovendien kan het proces vanuit de ruimte met satellieten in de gaten worden gehouden.