„Reduceer onze relatie niet tot het Palestijnse probleem. Israël is in commercieel en wetenschappelijk opzicht zeer attractief voor de Europese Unie.” Deze duidelijke boodschap gaf deze week een delegatie van de Knesset in Brussel af aan haar EP-collega’s. Ondertussen bleek het thema van de externe veiligheid van de Joodse staat een onvermijdelijk discussiethema: de gebruikelijke trits Hamas, Hezbollah, Iran.Zorgelijke berichten uit Gaza snelden de Israëlische parlementariërs op weg naar Europa vooruit. De wapenstilstand met Hamas (sinds juni) oogt fragiel. Vier recente ontwikkelingen geven dat aan. De Palestijnse Autoriteit op de Westelijke Jordaanoever vreest een couppoging van Hamassympathisanten. Zij wil zich daar bij voorbaat met Israëlische militaire uitrusting tegen wapenen. En passant stokken de indirecte onderhandelingen met Hamas over de vrijlating van de in juni 2006 ontvoerde Israëlische soldaat Galit Shalit.

Omineus is daarbij de uitkomst van geheime verkiezingen voor de personele bezetting van het Politburo van Hamas: onder de nieuwe bewindslieden bevinden zich vooral prominenten van de machtsgreep in juni 2007 tegen Fatah. En als klap op de vuurpijl hebben de islamistische machthebbers in Gaza grote betonleveranties door Israël vooral aangewend voor het aanleggen van verdedigingswerken tegen een eventuele aanval van de Joodse staat. Een uitgebreid tunnelnetwerk moet een guerrilla van huis tot huis mogelijk maken.

De Israëlische gasten kijken van dat evidente misbruik van humanitaire steun niet op. „Hetzelfde overkwam ons met de leverantie van brandstoffen voor Palestijnse ziekenhuizen in de Gazastrook. Daar wist Hamas ook goed raad mee voor eigen gebruik. Nu heet het weer dat de Palestijnse bevolking adequate huisvesting ontbeert met het oog op de komende wintertijd. Onder druk van een bewogen internationale gemeenschap gaat onze regering overstag.”

De Knessetdelegatie acht een militaire confrontatie met de islamistische vijanden aan de noordelijke (Hezbollah) en zuidelijke grens (Hamas) op termijn onvermijdelijk. Daarvoor zorgen evengoed de speurbare invloeden van Iran en al-Qaida, tekenen haar leden aan. „De buitenwereld dient eindelijk te beseffen dat in die komende tweestrijd niet louter het voortbestaan van de Joodse staat in het geding is, maar ook de politieke toekomst van onze buurstaten Egypte, Jordanië en Libanon.”

Een even resolute houding nemen de Israëlische afgevaardigden aan tegenover het ras aanzwellende gevaar van een Iraanse atoombom. Zij verwachten vooralsnog veel van ’echte’ westerse sancties, waarbij met name aan de belangrijke Europese handelspartners van Teheran wordt gedacht. En als die toch niet werken? „Wij kunnen ons onmogelijk neerleggen bij een nucleair Iran”, luidt het eensgezinde antwoord. „Die militaire optie zal risicovol en uiterst lastig zijn, maar passiviteit van onze kant is sowieso uit den boze.”

Nationale zaak
Voor enige politieke controverse binnen de Europese gelederen zorgde het actuele fenomeen van een aanwakkerend antisemitisme op het eigen continent. Is dat soms ook een punt van Israëlische zorg in de regelmatige gesprekken met de Europese Instellingen? Nog voordat de Knessetleden konden reageren, kwam een Franse socialist tussenbeide: „Zo’n vraag mag je hier niet stellen. Dit is een nationale zaak voor de lidstaten!” Opvallend deze on-Europese terughoudendheid. Bovendien volstrekt in strijd met de parlementaire praktijk in Brussel.

Begrijpelijk genoeg gooiden de Israëli’s in de vergaderzaal geen olie op het vuur. In de wandelgangen vertrouwden ze de berispte vragensteller echter toe: „Prima dat je het vigerende antisemitisme binnen de EU aan de orde stelde. De spijker op zijn kop! Dat mag absoluut niet onbespreekbaar zijn in Brussel.”

De auteur is vicevoorzitter van de Israëldelegatie in het Europees Parlement.