Politici spreken voor hun beurt
De Amerikaanse cowboy, acteur en columnist Will Rogers (1879-1935) schreef geschiedenis met zijn legendarische lassoworpen. Hij kreeg ooit een vermelding in het Guinness Book of World Records voor het feit dat hij drie touwlussen tegelijk kon werpen: een om de nek van het paard, een om de ruiter en een om alle vier de poten van het paard tegelijk. Maar afgezien van deze toeren gaf Rogers af en toe ook aardige oneliners ten beste. Zoals deze: „Mis nooit een kans om je mond te houden.”
De Griekse wijsgeer Plato zei het in iets ingewikkelder bewoordingen: „Wijze mannen spreken omdat ze iets te zeggen hebben. Dwazen omdat ze iets moeten zeggen.”Aan die uitspraak kunnen sommige politici wel een voorbeeld nemen. Neem de Israëlische minister van Transport, Shaul Mofaz. Afgelopen week vond hij het nodig om Teheran het meest expliciete dreigement toe te voegen dat een hooggeplaatste Israëlische politicus ooit heeft geuit. Een aanval op Iran is „onvermijdelijk”, meende de voormalige stafchef. Als de Islamitische Republiek doorgaat met het ontwikkelen van kernwapens „zal Israël Iran aanvallen”, voegde hij daar zeer stellig aan toe.
Laat over de kwade bedoelingen van Iran geen misverstand bestaan. Een president die verkondigt dat Israël „van de kaart moet worden geveegd”, verdient nu eenmaal geen tolerante houding. Alarmerende rapporten van de Israëlische inlichtingendienst over de nucleaire ambities van het regime in Teheran vergroten de Israëlische vrees dat het hier om een wezenlijke, existentiële dreiging gaat. Dat is duidelijk.
Maar of het vervolgens nodig is je militaire plannen met betrekking tot Iran aan het publiek toe te vertrouwen, is natuurlijk maar zeer de vraag. De grootste successen heeft Israël in het verleden behaald met verrassingsaanvallen en onaangekondigde militaire operaties. Denk aan de Zesdaagse Oorlog en de bevrijding van de gijzelaars in Entebbe.
Wellicht aast Mofaz op een andere, belangrijkere post in de regering en probeert hij daarom de minister-president rechts in te halen. Gezien de schandalen waarin premier Ehud Olmert is verwikkeld, zijn vervroegde verkiezingen of op z’n minst een herschikking van het huidige kabinet zeker niet denkbeeldig. Het valt voor een generaal natuurlijk ook niet mee om een onbetekenend departement als dat van Transport te leiden.
Overigens is het niet alleen Mofaz die af en toe voor zijn beurt spreekt. Ook andere leden van het Israëlische kabinet hebben regelmatig moeite op het juiste moment hun mond te houden. Neem de raket- en mortieraanvallen van Palestijnse terreurgroepen op Israëlische nederzettingen in de Negevwoestijn. Al maandenlang klinkt vanuit de bevolking de roep om actie. Evenzovele maanden waarschuwt de regering Hamas om een einde aan de aanvallen te maken. Af en toe volgt een luchtaanval, uiteraard onder hevige internationale protesten. Maar aan doortastende actie ontbreekt het, waardoor het afschrikkingseffect van de Israëlische waarschuwingen met de dag afneemt.
Laat duidelijk zijn dat in beginsel alles beter is dan militaire actie. Zeker in een wespennest als Gaza. Maar elke overheid heeft het recht -en vooral ook de plicht- om haar burgers tegen aanvallen te beschermen. Zolang inwoners van Sderot nog dagelijks naar de schuilkelders moeten, zolang kibboetsniks in Kfar Aza hun kinderen niet naar school durven sturen, faalt deze Israëlische regering jammerlijk.
Het is hoog tijd om de vele woorden in daden om te zetten. Het liefst in de vorm van een staakt-het-vuren, waarvoor momenteel een Egyptisch voorstel op tafel ligt. Dat is voor alle partijen het beste. Israël heeft echter al aangegeven dat het weinig heil ziet in dat plan. Als het dan niet anders kan, rest alleen nog de militaire optie. En, beste Olmert, vertel ons dan alstublieft niet van tevoren wat het Israëlische leger precies van plan is.
Reageren aan scribent?
