De samenwerking tussen de ChristenUnie en de SGP in het Europees Parlement dreigt in toenemende mate een tweesporenbeleid te worden. Het is daarom van belang dat de SGP haar positie in de Europese Unie heroverweegt. Dat is nodig met het oog op het beginsel, de bevordering en handhaving van Gods Woord en de Drie Formulieren van Enigheid, én dient het nationaal belang.De beginselen dienen voor een beginselpartij, zoals de SGP belijdt te zijn, bovenaan te staan. Artikel 36 van de Nederlandse Geloofsbelijdenis (NGB) beschouwt de SGP nog steeds als richtinggevend, onverkort geformuleerd met de 21 woorden dat de overheid tot taak heeft „om te weren en uit te roeien alle afgoderij en valsen godsdienst, om het rijk van de antichrist te gronde te werpen.”

Alhoewel dr. ir. J. van der Graaf in deze krant een oproep heeft gedaan om artikel 36 te herzien -hij breekt als hervormde voorman zodoende met de aloude lijn van de door hem veelgeciteerde dr. Ph. J. Hoedemaker (1839-1910)- is de SGP nog steeds niet op de kuyperiaanse en neocalvinistische toer gegaan om de 21 woorden te schrappen. De protestantse kerken dienen als het gaat om artikel 36 met één stem te spreken. Dit gegeven mag in deze van veranderingen en vernieuwingen bezwangerde tijden niet veronachtzaamd worden.

Immers, wanneer het onverkorte artikel 36 van de NGB heroverwogen wordt, is het resultaat vaak een toegeven aan publieke opinie, politieke druk en de tijdgeest en daarmee een veronachtzaming van het ideaal. En een ideaal, namelijk een staat die het christelijk geloof tot meerdere erkenning brengt, mag toch gestalte krijgen in een geloofsbelijdenis?

Samenballing
De SGP heeft in eerste instantie een nationale roeping. Hoewel de tijdgeest in veel gevallen globalisering (met het beruchte kostenaspect) en internationalisering als het hoogste doel voorstelt, betekent dit nog niet dat deze tijdgeest ook het juiste inzicht en overzicht heeft. Augustinus leert dat kleinere staten beter zijn dan heel grote staten, want samenballing van macht is heel vaak ook samenballing van ongerechtigheid.

De geschiedenis van Israël in het Oude Testament laat zien dat het als klein land te midden van de grote omliggende volken heen en weer geschud is. Wanneer de koningen samenwerkten met de vorsten van Syrië, Egypte of Babel betekende dit vaak de ondergang van het volk (staat) en de beroving van de tempel (kerk). In onze in partijen verdeelde Nederlandse staat en in een in kerken, kerkjes en groeperingen verdeelde Nederlandse Kerk heeft de SGP een taak als een roepende in de woestijn, opdat de weg des Heeren bereid wordt en er een terugkeer komt naar God en Zijn geboden. Niet meer en niet minder.

De SGP is de oudste politieke partij van Nederland, tot stand gekomen uit de nood der tijden met als doel Gods Woord tot meerdere erkenning te brengen onder het volk en in ’s lands vergaderzalen. De macht van het getal en de publieke opinie die tegenwoordig zo’n overdreven belangrijke rol spelen in SGP-gelederen, waren destijds ondergeschikt aan het beginsel. De eenvoudige zinsnede ”Wat wil God?” was voor ds. G. H. Kersten, ds. P. Zandt en ir. C. N. van Dis belangrijker dan stemmenwinst en haalbaarheid. Wat is er niet gespot met de mannen van de SGP. Echter door goed gerucht en kwaad gerucht hebben zij hun werk mogen en kunnen doen in opzien tot God.

Zeggingskracht
De ChristenUnie daarentegen is van latere datum en ontstaan uit een fusie van verschillende politieke richtingen en stromingen. Het onverkorte artikel 36 heeft voor deze partij helaas geen zeggingskracht. Nu de CU deelneemt aan het kabinet-Balkenende gaat zij in Europees verband soms een ander spoor dan de SGP. Daarom dient een samenwerking tussen beide partijen te worden heroverwogen.

Uiteindelijk kan deze heroverweging drie mogelijke uitkomsten hebben: of de SGP blijft samenwerken met de CU, of de partij zoekt een andere principiële partner waarmee ze in Europees verband door één deur kan, of men ziet het niet langer als haar taak om deel te nemen aan de supranationale statenbond en keert terug tot de nationale opdracht die de partij uiteindelijk heeft.

De auteur is docent maatschappijleer en commerciële economie aan het Hoornbeeck College, locatie Kampen. Hij schreef dit artikel op persoonlijke titel.