Sommigen dachten zelfs dat ze een voortreffelijke imitatie van haar zagen rondwandelen. Niet dus. Het was Gonny zelf, in hoogsteigen persoon. Vorige week kwam ze met een verklaring: ze is lid geworden van het CDA.Het CDA is niet haar eerste partij. Van Oudenallen was ooit lid van de VVD en van de LPF. In 1993 richtte ze in Amsterdam een lokale partij, Mokum Mobiel, op. In 2006 was ze met haar eenmansfractie Groep Van Oudenallen welgeteld vijf maanden lid van de Tweede Kamer.

Tijdens haar korte Kamerlidmaatschap baarde ze veel opzien met hilarische voorvallen en uitspraken. Tijdens een van haar eerste Kamerdebatten riep ze vol verbazing: „Wat leuk is het hier!” De meeste faam maakte ze door VVD-minister Hoogervorst van Volksgezondheid niet te herkennen. „Waar is nou toch mijn leesbril?”

Vanwege haar rooms-katholieke opvoeding voelt ze zich naar eigen zeggen uitstekend thuis bij het CDA. „Door mijn overtuiging ben ik een van die mensen die zeggen: het huidige CDA kan vele mensen herbergen. Of zoals de Bijbel zegt: „In het huis van God zijn vele woningen”, aldus Van Oudenallen.

Rond de Tweede Kamercommissie voor de inlichtingen en veiligheidsdiensten hangt altijd een geheimzinnige nevel. De commissie controleert de veiligheidsdiensten, zoals de AIVD, maar wat die uitspoken mogen eigenlijk zo weinig mogelijk buitenstaanders weten. De commissieleden worden geacht de gehoorde informatie met niemand te delen, zelfs niet met partijgenoten. In de wandelgangen wordt de commissie dan ook wel spottend ”commissie Stiekem” genoemd.

Tot enkele jaren geleden bestond de commissie uitsluitend uit de fractieleiders van de vier grootste partijen (PvdA, CDA, VVD en D66). Daarmee waren radicale partijen als die van de communisten (CPN) of pacifisten (PSP) automatisch uitgesloten van het verkrijgen van geheime informatie. Sinds 2004 mogen alle fractieleiders zitting nemen in de commissie.

Eén partij weigerde dat tot nu toe steeds: de SP. Haar afwezigheid heeft niets te maken met de maoïstische wortels van de partij. Het is de keuze van Marijnissen zelf. Door de geheimhoudingsplicht wordt hij naar eigen zeggen belemmerd in het ter verantwoording roepen van de regering.

Maar wellicht zal de SP binnenkort toch aanschuiven. De scheidend directeur van de AIVD, Van Hulst, heeft Marijnissen onlangs aangemaand lid te worden van de commissie Stiekem. Van Hulst zei afgelopen weekend in een televisieprogramma dat een partij met zo’n „stevige fractie”, van 25 zetels, haar democratische verantwoordelijkheid niet moet ontlopen.

Volgens de laatste geruchten op het Binnenhof overweegt Marijnissen nu alsnog stiekem lid te worden.

„Deze Kamercommissie is als een slager die zijn eigen vlees keurt.” Oud-minister van Onderwijs en PvdA-prominent Van Kemenade verwacht weinig van de parlementaire commissie die de onderwijsvernieuwingen van de afgelopen decennia in het voortgezet onderwijs onderzoekt, zo liet hij vorige week via de GPD-bladen weten. Deze week start de commissie met de openbare verhoren.

Van Kemenade weet hoe het komt dat veel onderwijsvernieuwingen niet hebben gebracht wat politici ervan verwachten: „Door de kortademigheid van de politiek werden vernieuwingen in hoog tempo uitgerold. Want, zo is de gedachte, voor je het weet zit er een nieuw kabinet en worden veranderingen de nek omgedraaid. Er was geen uitgebreide invoeringsstrategie.”

Dat klinkt goed, maar dat is toch niet het hele verhaal. Hebben de onderwijsvernieuwingen van de jaren tachtig en negentig ook niet te maken met het foute concept erachter, namelijk dat alle leerlingen gelijk zijn en dat ze koste wat het kost hetzelfde onderwijs moeten volgen? De pleitbezorger van deze gedachte was vooral de PvdA’er die in de jaren zeventig in het roemruchte kabinet Den Uyl minister Van Onderwijs was: Van Kemenade zelf. Hij bedacht de middenschool, waarbij iedere leerling in het voortgezet onderwijs hetzelfde onderwijs op hetzelfde niveau moesten volgen. De basisvorming en de tweede fase in het voortgezet onderwijs zijn daar de slappe aftreksels van. Voor het bedenken van al die slechte dingen voor het onderwijs moet Van Kemenade zelf ook verschijnen voor de commissie onderwijsvernieuwingen.

Als Van Kemenade gelijk heeft dat de slagers in de Tweede Kamer met het onderzoek hun eigen vlees keuren, is de oud-bewindsman op zijn minst zelf bezig vast zijn eigen straatje schoon te vegen.

SGP-Kamerlid Van der Staaij verkeerde vorige week in een goede stemming. Dat kwam omdat de Kamer drie van de vier moties die hij met collega’s had ondertekend door de Kamer zijn aanvaard. „Dat stimuleert”, zo schrijft hij opgewekt in zijn weblog.

De aanvaarding van de moties laten volgens de staatkundig gereformeerde politicus zien dat je als kleine fractie een steentje kunt bijdragen aan beïnvloeding van het overheidsbeleid.

Voordeel van een kleine fractie is volgens Van der Staaij ook dat je jezelf op een breed terrein kunt inzetten. Grote fracties hebben voor verschillende beleidsterreinen verschillende woordvoerders, in kleine fracties zijn Kamerleden woordvoerder op verschillende terreinen. Een onderwerp dat bij de ene bewindspersoon onder de aandacht wordt gebracht, kan ook gemakkelijk bij een andere bewindspersoon worden neergelegd. „Kortom, meer zetels is altijd wenselijk, maar klein zijn heeft ook zo zijn voordelen.” Klein maar fijn, zogezegd.

Een kleine fractie heeft volgens Van der Staaij nog een belangrijk voordeel: „Onlangs hoorde ik nog een Kamerlid van een grote fractie vertellen dat zij de helft van de week bezig waren het met elkaar eens te worden… Daar hebben wij gelukkig geen last van!”

De Tweede Kamer behandelt deze week de begrotingen van minister Rouvoet voor Jeugd en Gezin en van minister Van Middelkoop van Defensie. Dat gebeurt dinsdag en donderdag. Woensdag rond de Kamer onder andere de begrotingsbehandeling van Volksgezondheid af.