Süddeutsche Zeitung
De Süddeutsche Zeitung gaat in op de terminologie van president Bush.„Het woord ”gegijzelden” raakt een open wond in de betrekkingen van Iran met de Verenigde Staten. Als president George Bush de vijftien in Shatt al-Arab gevangen gehouden Britten gegijzelden noemt, dan herinnert dat alle Amerikanen aan de bezetting van hun ambassade in Teheran in 1979 en de ontmoedigende 444 dagen van gevangenschap van hun diplomaten. De verhouding tussen het revolutionaire regime en Washington was daarmee van meet af aan vergiftigd. Voor Bush is daarom door zijn woordkeus de vraag beantwoord wie in de huidige strijd tussen Teheran en Londen gelijk heeft. Tot het woord van de president gevallen was, stelden de Amerikanen zich opvallend terughoudend op. Ze konden ook zonder uitdrukkelijke veroordeling van Iran erop rekenen dat feiten zwaarder wegen dan woorden. Hun feiten bestaan uit marineschepen die in de Perzische Golf varen.”

BBC
De BBC volgde de Britse militair Mike Seear, die 25 jaar geleden voor queen, volk en vaderland in de Falklandoorlog vocht. Hij hield er de nodige traumatische ervaringen aan over. Mike reisde naar Argentinië in het kader van een verzoening.

„Hij is bijna tot tranen toe geroerd als hij Esteban, Juan en German ontmoet, drie Argentijnse soldaten die in Tumbledown tegen hem vochten in een van de meest beruchte episodes van de oorlog. Zij waren artillerieschutters die Mikes eenheid bombardeerden toen die dichterbij kwam. „Twee van de granaten die ze afvuurden landden 10 meter bij me vandaan, maar het waren beide blindgangers. Als ze ontploft waren, zou ik vandaag hier niet zijn geweest”, zegt Mike. Veel militairen die de strijd overleefden, zijn emotioneel zwaarbeschadigd geraakt. Mikes drie nieuwe vrienden zijn te beschaamd om te praten over wat ze deden in de oorlog. Tegenwoordig kunnen ze een lach delen met de voormalige vijand. Mike heeft hen op het slagveld verslagen en nu helpt hij hen hun innerlijke tegenstander te verslaan.”

El Pais
Ook de Spaanse krant El Pais memoreert het conflict tussen Argentinië en Engeland over de eilandengroep.

„Het was een oorlog tussen een dictatuur en een democratie. Het conflict resulteerde in de nederlaag van Argentinië en droeg op een beslissende manier bij tot de val van het militaire bewind en de terugkeer van de democratie in Argentinië. Dat is het meest positieve aan alles.”

The Guardian
Richard Gott schrijft in de Britse krant The Guardian dat de soevereiniteit van de Falklandeilanden op de agenda moet komen.

„Mensen vragen me soms waarom Argentijnen zo’n eindeloze toestand maken van de eilanden, die zij Las Malvinas noemen. Het antwoord is eenvoudig. De Falklandeilanden behoren tot Argentinië. Ze werden toevallig ingenomen, bezet en verdedigd door de Britten. Omdat de claim van Argentinië voluit terecht is, zal het dispuut met Engeland nooit verdwijnen. En omdat veel Latijns-Amerikaanse landen in handen zijn gevallen van linksnationalistische politici, zal de regering in Buenos Aires zich kunnen verheugen in de groeiende steun van het continent (en ook van elders, van de huidige regering in Irak bijvoorbeeld). Dit alles tot groot ongemak van Engeland. Alle regeringen van Argentinië, van welke nationale kleur ook, zullen Las Malvinas blijven opeisen, net zoals de regeringen in Belgrado Kosovo altijd zullen blijven opeisen.”

La Nacion
De tweede april 1982 is in het geheugen van de Argentijnen gegrift als een belangrijke datum vanwege de Falklandoorlog en de pijnlijke gevoelens die daaruit voortvloeiden, schrijft de Argentijnse krant La Nacion.

„Tegelijkertijd, als we de onherstelbare vergissing bekijken van degenen die toen ons land bestuurden, worden we ook de krankzinnige situatie gewaar die de Argentijnse samenleving toen in haar greep hield. Een situatie die haaks stond op de morele en nooit afbetaalde schuld van degenen die toen gestorven zijn voor het vaderland in Las Malvinas.

Deze schuld omvat niet alleen degenen die in de strijd het leven lieten, maar ook degenen die na de oorlog van de nationale staat niet de aandacht ontvingen die ze verdienden, niet in de vorm van een morele schadeloosstelling noch als het gaat om een uitkering bij arbeidsongeschiktheid, noch bij economische reïntegratie. Het land was niet solidair met zijn soldaten, niet tijdens het ultieme moment van de strijd en niet het traumatische proces van de repatriatie van de overlevenden uit Las Malvinas.”