Het nieuwe Israëlische offensief dat vorige week begon, heeft de kleine groep vissers hier echter midden in het zomerseizoen gedwongen hun boten weer aan te meren. Het water staat veel vissers tot aan de lippen. „We gingen altijd 10 kilometer de zee op, nu nog maar 5 meter”, zegt Majid al-Nada, een 24-jarige visser uit Rafah. „Ik leef van mijn spaargeld en als dat op is, moet ik geld gaan lenen.”Israël, dat zelfs na de terugtrekking de kust van de Gazastrook in handen houdt, sloot de zee met marineschepen af toen Palestijnse strijders op 25 juni de Israëlische korporaal Gilad Shalit ontvoerden.

Volgens het leger is dat van levensbelang om te voorkomen dat de strijders de soldaat per boot naar Egypte brengen en dat Palestijnse strijders explosieven naar binnen smokkelen, zoals ze laatst probeerden te doen.

Door de maatregel zijn zo’n 3000 Palestijnse vissers al tien dagen aan de wal gekluisterd, wat de plaatselijke economie inmiddels zo’n 195.000 euro heeft gekost, zegt Tarek Saker, algemeen directeur van visserij op het Palestijnse ministerie voor Landbouw.

Aangezien zo’n 43 procent van de Palestijnse bevolking in armoede leeft en de werkloosheid 23 procent bedraagt, kan geen enkele gevangen vis gemist worden. De visserij biedt aan tienduizenden werk, van de vissers zelf tot nettenmakers en botenreparateurs, zegt Saker.

Sinds Israël en het Westen eerder dit jaar een internationale boycot begonnen tegen de door Hamas geleide Palestijnse regering, en zo’n 165.000 Palestijnse ambtenaren zonder salaris kwamen te zitten, is het belang van de visserij alleen maar toegenomen.

Voordat de strijd tussen Israël en de Palestijnen in 2000 losbrandde was de visserij goed voor bijna 7 procent van de landbouwopbrengst, zegt Saker. Vorig jaar vingen de Palestijnse vissers echter de helft minder vis dan in 1999, wat grotendeels te wijten was aan door Israël opgelegde beperkingen.

„Op het hoogtepunt van het visseizoen is vis het volksvoedsel bij uitstek en wordt het gegeten bij het ontbijt, de lunch en de avondmaaltijd”, zegt Saker.

De vissers in de Gazastrook zagen de Israëlische reactie op de gijzeling van Shalit niet aankomen. De boten van Al-Nada bevonden zich op zee toen marineschepen op de ochtend van de ontvoering hen plotseling onder vuur namen. Een kleine onbemande boot met lichtjes, die Al-Nada gebruikt om de vissen te lokken, werd doorzeefd met 38 kogels. Als hij zich op dat moment op die boot had bevonden, was hij nu dood geweest, zegt Al-Nada.

De 19-jarige Amran Miqzad uit Rafah ging net als zijn vader en grootouders aan de slag als visser nadat Israël zich vorige zomer uit de Gazastrook had teruggetrokken. Zes maanden lang was de horizon vrij van marineschepen en konden de Palestijnen naar hartenlust vissen.

Nu kan Miqzad slechts rekenen op een paar schamele vissen om zijn gezin te eten te geven, zegt hij. Een stuk of twintig vissersboten achter hem liggen werkeloos in het zand.

„Ik heb geen andere bron van inkomsten”, zegt Miqzad, die rond deze tijd van het jaar gewoonlijk sardines en tonijn vangt. „Nu gooien we onze netten de zee in vanaf de wal, en vangen we twee of drie vissen voor persoonlijk gebruik.”