Vrijwilligers in Illinois veren op telkens wanneer ze te horen krijgen dat er een vliegtuig met geëvacueerden onderweg is - om 14.00 uur, dan om 16.00 uur, dan om 23.45 uur en dan uiteindelijk toch niet. Medische vrijwilligers snellen naar een hangar in Charleston, South Carolina, om daar te horen dat het vliegtuig naar Charleston in West Virginia ging.

In het hele land hebben staten ruimte vrijgemaakt en hulpgoederen aan laten rukken om duizenden ontheemden op te vangen, maar niemand weet wanneer -en of- ze komen. Ook veel ontheemden klagen dat ze pas te horen kregen waar ze heen gingen toen ze al met het vliegtuig in de lucht waren.

Het Federale bureau voor rampenmanagement FEMA zegt zijn best te doen in een operatie die het nog nooit eerder heeft uitgevoerd: het verplaatsen van de bevolking van een grote stad. Veel slachtoffers willen volgens FEMA helemaal niet weg van hun bezittingen, hun werk en de vertrouwde omgeving van vrienden en familie. Soms beslist de dienst luttele ogenblikken voor vertrek pas waar een groep evacués naartoe gaat. „Wij proberen het allemaal zo open en flexibel mogelijk te houden”, zegt FEMA-woordvoerder Butch Kinerney.

Bijna elke Amerikaanse staat heeft vorige week gereageerd op het verzoek van FEMA om aan te geven hoeveel evacués zij konden opvangen en hoe snel. Dat wilde niet zeggen dat er ook zo veel evacués naar die staat toegestuurd zouden worden. Maar sommige staten die de nodige voorbereidingen hebben getroffen en nog wachten op evacués, vragen zich af of hun inspanningen de moeite waard zijn geweest.

In Baltimore stonden minstens 300 veldbedden leeg in een sporthal. De burgemeester had gezegd dat zijn stad wel plaats had voor 1000 evacués. Na dagen wachten weet in Baltimore nog niemand hoeveel evacués er zullen komen en wanneer.

Hetzelfde verhaal in Iowa. De voorbereidingen voor de opvang van slachtoffers zijn op een laag pitje gezet omdat volgens gouverneur Tom Vilsack evacués niet naar Iowa willen vliegen. De staat Washington bood opvang aan voor 2000 evacués en werkte zich ongans om accommodatie in gereedheid te brengen, maar kreeg te horen dat er waarschijnlijk niemand zou komen. Ook in St. Louis in Missouri en twee plaatsen in Kansas City bleven opvangplekken donderdag leeg.

Ondertussen klagen evacués als O’Neal Broyard dat zij ver van huis zijn verplaatst zonder dat hun iets was meegedeeld of hun een keus was geboden. De 67-jarige restauranthouder moest zijn huis in New Orleans opgeven en dacht dat hij zou worden ondergebracht in het nabijgelegen Baton Rouge. Maar donderdag landden hij en 170 anderen in Alton, 950 kilometer stroomopwaarts aan de Mississippi in Illinois. „Ik weet niet wie de FEMA is of wat ze doen. Ze hebben ons gewoon op een vliegtuig gezet. Wij wisten niet waar we heen gingen.” Broyard is dankbaar voor het eten, de douche en de slaapplaats die hem zijn geboden, maar was liever thuis in zijn eigen bed. „Ik word gedwongen tevreden te zijn. Maar wat moet ik doen? Waar ga ik heen?”