In het dagblad De Dordtenaar stond vorige week een behartenswaardige column van Jacobine Geel. Zij schrijft onder meer: „Te vergelijken met mishandeling noemen vertrouwensartsen de gevolgen van langdurig asielzoekerschap voor met name kinderen. Het gaat dan om kinderen die vijf jaar of langer Nederlands onderwijs hebben gevolgd. Ze weten niet beter of Nederland is hun thuisland. Maar tegelijkertijd is er de aanhoudende, diep invretende en angstige onzekerheid.

Twee weken geleden stuurden de artsen een brandbrief naar premier Balkenende. Verleen deze groep generaal pardon, schrijven zij. Kijk niet alleen naar het vluchtverhaal van de ouders, kijk ook naar het leven en de toekomst van hun kinderen. Die nu nog terug te sturen is onverantwoord. Het is niet voor het eerst dat artsen wijzen op mogelijke blijvende psychische schade die kinderen kunnen oplopen door het asielbeleid van de overheid. Het is niet voor het eerst dat de gevolgen daarvan worden vergeleken met die van mishandeling. Een schokkende vergelijking. (…)

De alarmerende opmerkingen van de vertrouwensartsen vonden tot nu toe nauwelijks gehoor. Dat is schandalig. Natuurlijk kan er niet eindeloos worden gesteggeld over de vraag wie of wat hier de schuld heeft: de ouders die (soms ten onrechte) gevlucht zijn, het al jarenlange onduidelijke asielbeleid van de voorgaande regeringen, de hardheid van het huidige asielbeleid. Maar dit zwartepieten neemt het probleem niet weg, dat levensgroot aanwezig is. Waar ook de schuld ligt, deze kinderen zijn in ieder geval niet verantwoordelijk voor de stressvolle omstandigheden waaronder ze moeten leven. Ze zijn wel afhankelijk van anderen die hun verantwoordelijkheid nemen. En hoe welwillend en behulpzaam de omgeving ook is, alleen de overheid beschikt in dit geval over macht en middelen om deze kinderen werkelijk zicht op een toekomst te geven.” Tot zover de column van Geel.

Vragen
Ik voeg daar nog het volgende aan toe. Is er in ons land, en met name in de gereformeerde gezindte en binnen de SGP, voldoende bijbelse aandacht voor deze problematiek? Is het niet jammer dat ik een dergelijke column moet lezen in antichristelijk dagblad?

Eenzelfde verhaal zou geschreven kunnen worden over de stressvolle omstandigheden van de ouders. Enkele voorbeelden, die met vele te vermeerderen zouden zijn. Juist deze week werd een asielzoekster uit Angola uit het asielzoekerscentrum van Papendrecht gezet. Reden? Zij kon niet aantonen dat ze uit Angola kwam. Na ongeveer vier jaar wilde zij op sterk aandringen wel terug naar Angola, maar dat land wilde haar ook niet, omdat zij de ambtenaren van de Angolese ambassade evenmin kon overtuigen dat zij uit dat land kwam. Door de advocaten van de IND werd een taalanalyse geweigerd. Gevolg? Statenloos! Waar moet zo iemand naartoe? De prostitutie of de illegaliteit in?

En waar moet een Afghaans gezin naartoe dat gevlucht is omdat de vrouw als meisje weigerde zich door een hoge en rijke man van de Taliban te laten opnemen in zijn harem.

Pardon
Enige tijd geleden opperde onze regering een plan om hoogopgeleide mensen uit andere landen hiernaartoe te halen. In de nog bestaande asielzoekerscentra zijn echter genoeg hoogopgeleide mensen aanwezig. Waarom worden deze mensen niet gevraagd hun talenten in ons land te besteden? Het zou kostenbesparend zijn.

Verder is door onze regering -gesteund door de SGP- een generaal pardon voor asielzoekers afgewezen, met als argument dat dit onrechtvaardig zou zijn ten opzichte van hen die reeds eerder zijn uitgezet. Mijn vraag is dan: Iets dat in het verleden eigenlijk is gebeurd kun je toch niet als een redelijk argument gebruiken om aan zo veel menselijk leed voorbij te gaan? Beseft Nederland, beseft de gereformeerde gezindte voldoende dat het vluchtelingenvraagstuk een gevolg is van de paradijszonde? En moeten wij daar niet op bijbelse wijze mee omgaan?

Van minister Verdonk mag er aan asielzoekers met een eerste negatieve beslissing absoluut geen Nederlandse les meer gegeven worden. Echter, in verreweg de meeste gevallen krijgen asielzoekers standaard een negatieve beslissing. Dus de cirkel is rond. Wanneer dan na drie tot vier jaar wachten er toch een verblijfsvergunning wordt ontvangen, is er een onnodige achterstand in het taalonderwijs ontstaan. En dan klagen dat de intergratie in Nederland zo slecht gaat.

Ten slotte: vooral is bijbels gerichte aandacht voor een bevolkingsgroep in grote nood nodig. Ik doe een oproep aan allen om vanuit het geloof in Christus en Zijn Woord met innerlijke barmhartigheid met hen bewogen te zijn.

De auteur is actief in asielzoekerscentra en geeft daar lessen Nederlands.