Het komt helder uit dat de hand des Heeren het heeft gedaan. Immers is de mens geneigd nog iets toe te schrijven aan eigen kracht en vermogen. Als echter alle hoop is afgesneden, wordt hij wel genoodzaakt om de Heere alleen de roem en eer te geven en te erkennen dat Hij hem alleen heil be­schikt heeft.

Wij vinden van deze handeling, die de Heere gewoonlijk komt te houden, een voortreffelijk bewijs in Zijn Woord. Jeruzalem werd door Syrië zo belegerd en koning Achaz dermate be­nauwd „dat zijn hart en het hart zijns volks zich zo bewoog, gelijk de bomen des wouds bewogen worden door de wind”. De Heere God liet de benauwdheid eerst op het hoogst komen, voor en aleer Hij hem zou redden. In die uiterste nood was het Gods tijd om te helpen. Toen eerst zond Hij Jesaja, om Jeruzalems verlossing aan te zeggen. En, om hun daarvan de grootste zekerheid te geven, zou Hij dit met een Goddelijk wonderteken bevestigen. Een wonderteken dat ons stof geeft tot een uitvoerige verhandeling. Wij willen daar vooraf nog aan toevoegen dat het bij de profeten de gewoonte was bij voorzeggingen van tijdelijke uitreddingen te ge­wagen van de verlossing die in de Messias te verwachten was, om­dat in Hem „alle beloften ja en amen zijn” (2 Korinthe 1:20).

_Abraham Hellenbroek,
predikant te Rotterdam

(”De beloofde Messias”, uitgave 1976)_