Willen wij ooit de Heere Christus tot ons Deel krijgen, dan moeten wij met de aartsvader Abraham hartelijk naar Hem leren verlangen.

Abraham had goud, zilver, kamelen, ossen en schapen in overvloed. Maar dit alles achtte hij niet. Zijn enig verlangen was om de Heere Christus te zien. En om in het zien op Christus de troost van de eeuwige zaligheid in Hem te genieten.

Laten we dan met de gezegende aartsvader Abraham leren verstaan dat het de mens niets kan baten al gewon hij alle rijkdom en al kreeg hij de gehele wereld in zijn bezit. Als hij de Heere Christus niet in zijn bezit krijgt, zal hij onder het zware pak van zijn zonden moeten zuchten en omkomen. Ja, dan moet hij van geestelijke dorst bezwijken en voor eeuwig verloren gaan.

Lees ook

Advent: over een oud verlangen naar een beter land

Indien we dit goed bedenken, zullen wij mét Abraham alles leren verachten wat in de wereld hooggeacht wordt, maar wat ons nooit kan helpen. Dan zal er in ons een zeer vurig verlangen ontbranden dat de ogen van ons verstand zullen worden geopend, om door het geloof de onuitsprekelijke rijkdom van Christus te mogen zien.

Indien we zó naar de Heere Christus verlangen, zullen de ogen van ons verstand zeker geopend worden, zodat wij de Heere Christus met al Zijn geestelijke schatten en eeuwige hemelse goederen als het ware in onze tegenwoordigheid voor onze ogen te zien krijgen.

Joos van Laren, predikant te Vlissingen (”Twee-en-vijftigh Predicatiën over bysondere Texten der H. Schrifture”, 1670)