Aan de keukentafel zal het niet zo snel aan de orde komen. Maar studerende jongeren lopen er geregeld tegenaan: de oppermachtig lijkende evolutietheorie in de wetenschap.
De fracties van PvdA en VVD twijfelen sterk of ze een D66-motie zullen steunen om de scheppingsleer uit het biologieonderwijs te halen. Waarschijnlijk haalt de motie geen meerderheid.
Eenderde van de Nederlanders (34 procent) gelooft in een schepper. Iets meer dan de helft (55 procent) hangt de evolutietheorie aan. Dat blijkt uit een dinsdag gepresenteerd onderzoek van Maurice de Hond.
Eerdere opinieartikelen op deze pagina en het RD-debat over Intelligent Design of intelligent ontwerp brengen P. T. Folmer ertoe te stellen dat er veel onterechte begripsverwarring is rond het thema.
„Intelligent Design kan niet één op één overgezet worden naar het geloof in een Schepper. Maar het is wel een duidelijke ondersteuning van de scheppingsgeschiedenis.” Dat zei prof. dr. ir. Henk Jochemsen maandagavond in Utrecht tijdens een door het Reformatorisch Dagblad georganiseerd debat over Intelligent Design (ID) en evolutionisme.
Intelligent Design is het ’nieuwe’ antwoord op de evolutietheorie, zo lijkt het. Echter, wie ID omhelst, komt met de wezenlijke vragen over leven en schepping in de knel. Christenen moeten dan ook voorzichtig zijn, stelt ir. A. van Maldegem.
Op het eerste gezicht is het moeilijk vol te houden dat de honingdans van bijen toevallig is ontstaan, vinden ook evolutionisten. Het communicatiesysteem zit zo ingewikkeld in elkaar, daar is over nagedacht. Maar overtuigd van hun gelijk, zijn ze druk bezig met een wetenschappelijke verklaring voor de evolutie van de dans.Bijen en mensen hebben in ieder geval één ding gemeen waarmee ze zich onderscheiden van andere levende wezens: beide communiceren ze door abstracte voorstellingen. Gebruikt de mens daarvoor bijvoorbeeld een brij van donkere tekentjes op een lichte ondergrond, een bij communiceert met de honingdans. Evolutionisten gaan nog niet zo ver dat ze vervolgens concluderen dat de mens van een bij afstamt.De dans is een combinatie van ingewikkelde bewegingen op een honingraat en geluid waarmee de bij aangeeft dát ze voedsel heeft gevonden, hoever de bron van het nest af ligt en in welke richting de bron gezocht moet worden. Is het lekkers dichtbij, dan is de dans niet meer dan een eenvoudig looprondje over de honingraat, waarbij de bij een geluid maakt als hij in de richting van de voedingsbron beweegt. Is de voedingsbron wat verder weg, dan ziet de dans er een stuk ingewikkelder uit.Een van de kenmerken die dan een grote rol speelt, is het tempo van de dans. Hoe verder weg, hoe langzamer de bewegingen. Evolutionisten hebben hiervoor een eenvoudige verklaring. De bij kwam vermoeider in de korf aan en had niet zoveel puf meer om enthousiast rondjes te dansen.Ingewikkelder wordt het als ook alle andere signalen tijdens de dans bekeken worden, zoals het aantal bewegingen, de richting ervan en het geluid dat de bijen erbij produceren. De evolutionisten vergelijken dan de vele soorten bijen met elkaar. Simpel gezegd komt het erop neer dat hoe eenvoudiger het communicatiesysteem, hoe eerder de betreffende soort voorkomt in de bijenstamboom. Zo gebruikt de dwergbij alleen maar enthousiaste, ongeorganiseerde bewegingen waarmee zij haar soortgenoten opwekt om voedsel te zoeken. De reuzenbij geeft al wat meer info over de richting ervan en de Indische honingbij geeft gedetailleerde informatie over de richting en de afstand. ID: Bijendans geenproduct van toeval
Hoe de evolutie van het vliegen van vogels precies begon, daarover verschillen de meningen binnen het evolutionistische kamp. Grofweg gaat het om de vraag of vogels vanaf de grond ontwikkeld zijn, uit dieren die steeds harder begonnen te lopen en daarbij fladderende bewegingen maakten, of uit dieren die vanuit de boom naar beneden zweefden, de ”top down”-benadering.
Minister Van der Hoeven kreeg woensdag het boek ”Schitterend ongeluk of sporen van ontwerp. Over toeval en doelgerichtheid in de evolutie” aangeboden. Gerenommeerde wetenschappers gaan de discussie aan. Prof. dr. ir. P. Wesseling
De laatste eeuw is steeds duidelijker geworden dat het geloof in een wereld die vanzelf is ontstaan steeds minder houdbaar is. De moderne wetenschap vertelt echter het tegenovergestelde. Het is tijd dat de wetenschap erkent dat er een brein achter alles zit, stelt prof. dr. ir. J. H. van Bemmel.