In het Karagheusian Primary Healthcare Center in de wijk Bourj Hammoud in Beiroet is het elke dag druk.

BEIROET. Op het parkeerterrein voor het pand van het Social Action Committee in Beiroet staat een busje klaar. Dat neemt de gehandicapten die hier doordeweeks worden opgevangen mee voor een dagje uit. Bij de ingang stellen kinderen van zes tot twaalf jaar zich op in twee rijen. Voor hen gaat de schooldag beginnen. Tussen deze twee groepen door loopt maatschappelijk werkster Aline Deyirmenjian naar haar kantoor.

BEIROET. De Mohammed al-Amin-moskee en de maronitische St.-Georgekathedraal in hartje Beiroet kunnen elkaar bijna aanraken. De kolossale gebouwen lijken niet voor elkaar onder te willen doen.

BEIROET. ”Better before bigger”. Dat is het motto van hulp­organisatie Heart for Lebanon. Ze helpt liever goed dan veel.

Hoe kunnen christenen en moslims in vrede samenleven? Die vraag staat centraal tijdens een van de laatste colleges ”Christian-Muslim Relations” op de Near East School of Theology (NEST) in de Libanese hoofdstad Beiroet.

Als je niet beter weet, denk je dat je langs de Franse Côte d’Azur rijdt. Getoeter, oude Mercedessen en het gammele busje waarin de route van Beiroet naar Byblos wordt afgelegd doen echter iets anders vermoeden. We zijn in Libanon.

BEIROET. Ze wonen met hun kinderen Christina (11) en Pieter (8) op de vijfde verdieping in het pand van de Near East School of Theology (NEST) in Beiroet. Het appartement van Wilbert en Rima van Saane is sfeervol ingericht, maar klein: een woon­kamer, een keuken, een bad­kamer en twee slaapkamers.

Normaal gesproken doe je er met de auto drie kwartier over: van de Libanese hoofdstad Beiroet naar Anjar, een Armeens-christelijk dorp in de Bekavallei in het oosten van het land, bij de grens met Syrië. Dit keer duurt het ruim twee uur. Er staat een controlepost van het leger op de route en er is een vrachtwagen gekanteld.