De psalmen van 1773 zijn niet meer relevant in deze tijd. Qua taal zijn ze natuurlijk hopeloos ouderwets. En ook theologisch is er nogal wat op aan te merken. Onbruikbaar voor de 21e eeuw. Er is dan ook geen enkele reden voor een 250-jarig jubileumfeestje dit jaar.

Vanwege corona en de huidige huiver voor het zingen zouden we bijna vergeten dat momenteel in een aantal kerken de vraag leeft uit welke berijming de psalmen gezongen moeten worden. Misschien leert de huidige tijd ons wel dat we mensen niet te snel iets af moeten pakken. Juist in crises hebben we behoefte aan geijkte woorden en vertrouwde taal.

Na de discussie over de Herziene Statenvertaling (HSV) volgt vrijwel onmiddellijk de discussie over een meer begrijpelijke psalmberijming. Dat is niet vreemd. De ene verandering roept de andere op. Zo gaat dat.

Kerken die de psalmberijming van 1773 gebruiken, moeten zich gezamenlijke bezinnen op de voor- en nadelen hiervan, stelt
ds. M. van Reenen voor. En als dat nodig blijkt, ook gezamenlijk voor een alternatief kiezen.

Dr. E. Hofman presenteert zijn proefbundel met psalmberijmingen als niet meer dan een herziening van de berijming van 1773. Klopt dat? En is ‘herzien’ van een berijming –wat dat dan ook inhoudt– sowieso een goed idee?

Dr. E. Hofman (1931) werkt aan een herziening van de oude berijming. Hij wil het psalmboek van 1773 niet alleen restaureren, maar ook renoveren. „Het gaat me aan het hart als ik zie dat de psalmen die me lief zijn vanwege de verouderde taal niet meer gezongen worden.”

„Laat de Gereformeerde Bond meer helderheid geven over de plannen ten aanzien van de psalmberijming van 1773, betoogt K. A. Gort. Ook al is deze berijming niet boven kritiek verheven, ze heeft een traditie achter zich en vele harten gewonnen.

Het onderzoek naar de ”zingbaarheid” van de psalmberijming van 1773 raakt de hele bevindelijk-gereformeerde gezindte, vindt ds. M. van Reenen. Het zou daarom goed zijn als de discussie hierover breed gevoerd wordt.