„In het laatste der dagen …”
Onder het laatste der dagen wordt verstaan: een tijd, die niet lang hierna volgen zal (Numeri 24:14); de ganse tijd van de Joodse natie, anders genoemd de tegenwoordige eeuw (Genesis 49: 1); de tijd van de verwerping der Joden tot haar uitroeiing (Deuteronomium 31:29). Er wordt ook onder verstaan: de tijd hierop volgend tot aan het einde der wereld (Daniël 2:29); de ganse tijd van het Nieuwe Testament en de dagen tot Christus’ komst (Jesaja 2:2; Micha 4:1); de tijd van de laatste bekering der Joden vóór de dag des oordeels (Deuteronomium 4:30).

Hieronder wordt het laatste der dagen, zoals uit dit hoofdstuk blijkt, de toekomende tijd verstaan, de tijd van het Nieuwe Testament en wel het laatste gedeelte van de tweede (wereld)eeuw (2 Petrus 3:3), die een einde aan alle dingen maken zal. Van deze laatste bekering der Joden heeft niet alleen onze profeet, maar hebben ook vele profeten geprofeteerd. Wij zullen uit zoveel verscheidene voorzeggingen en beloften, alleen de voornaamsten citeren: Mozes heeft hiervan al voor vele eeuwen aldus geprofeteerd (Leviticus 26:44, 45): „En bovendien is dit ook; als zij in het land van hun vijanden zullen zijn, zal Ik hen niet verwerpen, noch van hen walgen, om een einde van hen te maken, vernietigende Mijn verbond met hen; want Ik ben de Heere, hun God! Maar Ik zal hun ten beste gedenken aan het verbond der voorouders … (zie ook Deuteronomium 32).

Johannes Bierman, predikant te Boetzelaar (”De prophetie van Hosea verklaard”, 1702)